у́нікум
‘выключная ў якіх-н. адносінах асоба’
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
у́нікум |
у́нікумы |
Р. |
у́нікума |
у́нікумаў |
Д. |
у́нікуму |
у́нікумам |
В. |
у́нікума |
у́нікумаў |
Т. |
у́нікумам |
у́нікумамі |
М. |
у́нікуме |
у́нікумах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
у́нікум
‘вельмі рэдкі прадмет’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
у́нікум |
у́нікумы |
Р. |
у́нікума |
у́нікумаў |
Д. |
у́нікуму |
у́нікумам |
В. |
у́нікум |
у́нікумы |
Т. |
у́нікумам |
у́нікумамі |
М. |
у́нікуме |
у́нікумах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
уні́мак
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
уні́мак |
Р. |
уні́мку |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
уніма́цца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
уніма́юся |
уніма́емся |
2-я ас. |
уніма́ешся |
уніма́ецеся |
3-я ас. |
уніма́ецца |
уніма́юцца |
Прошлы час |
м. |
уніма́ўся |
уніма́ліся |
ж. |
уніма́лася |
н. |
уніма́лася |
Загадны лад |
2-я ас. |
уніма́йся |
уніма́йцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
уніма́ючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
уніпаля́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
уніпаля́рнасць |
уніпаля́рнасці |
Р. |
уніпаля́рнасці |
уніпаля́рнасцяў уніпаля́рнасцей |
Д. |
уніпаля́рнасці |
уніпаля́рнасцям |
В. |
уніпаля́рнасць |
уніпаля́рнасці |
Т. |
уніпаля́рнасцю |
уніпаля́рнасцямі |
М. |
уніпаля́рнасці |
уніпаля́рнасцях |
Крыніцы:
piskunou2012.
унісо́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
унісо́н |
Р. |
унісо́ну |
Д. |
унісо́ну |
В. |
унісо́н |
Т. |
унісо́нам |
М. |
унісо́не |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.