уласнару́чна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
уласнару́чна |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
уласнару́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
уласнару́чны |
уласнару́чная |
уласнару́чнае |
уласнару́чныя |
Р. |
уласнару́чнага |
уласнару́чнай уласнару́чнае |
уласнару́чнага |
уласнару́чных |
Д. |
уласнару́чнаму |
уласнару́чнай |
уласнару́чнаму |
уласнару́чным |
В. |
уласнару́чны (неадуш.) уласнару́чнага (адуш.) |
уласнару́чную |
уласнару́чнае |
уласнару́чныя (неадуш.) уласнару́чных (адуш.) |
Т. |
уласнару́чным |
уласнару́чнай уласнару́чнаю |
уласнару́чным |
уласнару́чнымі |
М. |
уласнару́чным |
уласнару́чнай |
уласнару́чным |
уласнару́чных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ула́снасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ула́снасць |
Р. |
ула́снасці |
Д. |
ула́снасці |
В. |
ула́снасць |
Т. |
ула́снасцю |
М. |
ула́снасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ула́сна-зваро́тны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ула́сна-зваро́тны |
ула́сна-зваро́тная |
ула́сна-зваро́тнае |
ула́сна-зваро́тныя |
Р. |
ула́сна-зваро́тнага |
ула́сна-зваро́тнай ула́сна-зваро́тнае |
ула́сна-зваро́тнага |
ула́сна-зваро́тных |
Д. |
ула́сна-зваро́тнаму |
ула́сна-зваро́тнай |
ула́сна-зваро́тнаму |
ула́сна-зваро́тным |
В. |
ула́сна-зваро́тны (неадуш.) ула́сна-зваро́тнага (адуш.) |
ула́сна-зваро́тную |
ула́сна-зваро́тнае |
ула́сна-зваро́тныя (неадуш.) ула́сна-зваро́тных (адуш.) |
Т. |
ула́сна-зваро́тным |
ула́сна-зваро́тнай ула́сна-зваро́тнаю |
ула́сна-зваро́тным |
ула́сна-зваро́тнымі |
М. |
ула́сна-зваро́тным |
ула́сна-зваро́тнай |
ула́сна-зваро́тным |
ула́сна-зваро́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
ула́снік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ула́снік |
ула́снікі |
Р. |
ула́сніка |
ула́снікаў |
Д. |
ула́сніку |
ула́снікам |
В. |
ула́сніка |
ула́снікаў |
Т. |
ула́снікам |
ула́снікамі |
М. |
ула́сніку |
ула́сніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ула́сніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ула́сніца |
ула́сніцы |
Р. |
ула́сніцы |
ула́сніц |
Д. |
ула́сніцы |
ула́сніцам |
В. |
ула́сніцу |
ула́сніц |
Т. |
ула́сніцай ула́сніцаю |
ула́сніцамі |
М. |
ула́сніцы |
ула́сніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ула́сніцка
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
ула́сніцка |
- |
- |
ула́сніцкі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ула́сніцкі |
ула́сніцкая |
ула́сніцкае |
ула́сніцкія |
Р. |
ула́сніцкага |
ула́сніцкай ула́сніцкае |
ула́сніцкага |
ула́сніцкіх |
Д. |
ула́сніцкаму |
ула́сніцкай |
ула́сніцкаму |
ула́сніцкім |
В. |
ула́сніцкі (неадуш.) ула́сніцкага (адуш.) |
ула́сніцкую |
ула́сніцкае |
ула́сніцкія (неадуш.) ула́сніцкіх (адуш.) |
Т. |
ула́сніцкім |
ула́сніцкай ула́сніцкаю |
ула́сніцкім |
ула́сніцкімі |
М. |
ула́сніцкім |
ула́сніцкай |
ула́сніцкім |
ула́сніцкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ула́сніцтва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ула́сніцтва |
Р. |
ула́сніцтва |
Д. |
ула́сніцтву |
В. |
ула́сніцтва |
Т. |
ула́сніцтвам |
М. |
ула́сніцтве |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.