улу́дзіць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
улу́джу |
улу́дзім |
2-я ас. |
улу́дзіш |
улу́дзіце |
3-я ас. |
улу́дзіць |
улу́дзяць |
Прошлы час |
м. |
улу́дзіў |
улу́дзілі |
ж. |
улу́дзіла |
н. |
улу́дзіла |
Загадны лад |
2-я ас. |
улу́дзь |
улу́дзьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
улу́дзіўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Улу́жжа
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Улу́жжа |
Р. |
Улу́жжа |
Д. |
Улу́жжу |
В. |
Улу́жжа |
Т. |
Улу́жжам |
М. |
Улу́жжы |
улу́каткі
прыслоўе
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
улу́каткі |
- |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Улу́каўе
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
Улу́каўе |
Р. |
Улу́каўя |
Д. |
Улу́каўю |
В. |
Улу́каўе |
Т. |
Улу́каўем |
М. |
Улу́каўі |
Улу́кі
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы
|
мн. |
Н. |
Улу́кі |
Р. |
Улу́к Улу́каў |
Д. |
Улу́кам |
В. |
Улу́кі |
Т. |
Улу́камі |
М. |
Улу́ках |
улу́ніць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
улу́ню |
улу́нім |
2-я ас. |
улу́ніш |
улу́ніце |
3-я ас. |
улу́ніць |
улу́няць |
Прошлы час |
м. |
улу́ніў |
улу́нілі |
ж. |
улу́ніла |
н. |
улу́ніла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
улу́ніўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
улупі́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
улуплю́ |
улу́пім |
2-я ас. |
улу́піш |
улу́піце |
3-я ас. |
улу́піць |
улу́пяць |
Прошлы час |
м. |
улупі́ў |
улупі́лі |
ж. |
улупі́ла |
н. |
улупі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
улупі́ |
улупі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
улупі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
улу́с
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
улу́с |
улу́сы |
Р. |
улу́са |
улу́саў |
Д. |
улу́су |
улу́сам |
В. |
улу́с |
улу́сы |
Т. |
улу́сам |
улу́самі |
М. |
улу́се |
улу́сах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
tsbm1984.
улу́сны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
улу́сны |
улу́сная |
улу́снае |
улу́сныя |
Р. |
улу́снага |
улу́снай улу́снае |
улу́снага |
улу́сных |
Д. |
улу́снаму |
улу́снай |
улу́снаму |
улу́сным |
В. |
улу́сны (неадуш.) улу́снага (адуш.) |
улу́сную |
улу́снае |
улу́сныя (неадуш.) улу́сных (адуш.) |
Т. |
улу́сным |
улу́снай улу́снаю |
улу́сным |
улу́снымі |
М. |
улу́сным |
улу́снай |
улу́сным |
улу́сных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
tsbm1984.