дваякавы́пуклы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дваякавы́пуклы |
дваякавы́пуклая |
дваякавы́пуклае |
дваякавы́пуклыя |
| Р. |
дваякавы́пуклага |
дваякавы́пуклай
дваякавы́пуклае |
дваякавы́пуклага |
дваякавы́пуклых |
| Д. |
дваякавы́пукламу |
дваякавы́пуклай |
дваякавы́пукламу |
дваякавы́пуклым |
| В. |
дваякавы́пуклы (неадуш.)
дваякавы́пуклага (адуш.) |
дваякавы́пуклую |
дваякавы́пуклае |
дваякавы́пуклыя (неадуш.)
дваякавы́пуклых (адуш.) |
| Т. |
дваякавы́пуклым |
дваякавы́пуклай
дваякавы́пуклаю |
дваякавы́пуклым |
дваякавы́пуклымі |
| М. |
дваякавы́пуклым |
дваякавы́пуклай |
дваякавы́пуклым |
дваякавы́пуклых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дваякады́хаючыя
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
| - |
| Н. |
дваякады́хаючыя |
| Р. |
дваякады́хаючых |
| Д. |
дваякады́хаючым |
| В. |
дваякады́хаючых |
| Т. |
дваякады́хаючымі |
| М. |
дваякады́хаючых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
дваякаўвагну́ты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
дваякаўвагну́ты |
дваякаўвагну́тая |
дваякаўвагну́тае |
дваякаўвагну́тыя |
| Р. |
дваякаўвагну́тага |
дваякаўвагну́тай
дваякаўвагну́тае |
дваякаўвагну́тага |
дваякаўвагну́тых |
| Д. |
дваякаўвагну́таму |
дваякаўвагну́тай |
дваякаўвагну́таму |
дваякаўвагну́тым |
| В. |
дваякаўвагну́ты (неадуш.)
дваякаўвагну́тага (адуш.) |
дваякаўвагну́тую |
дваякаўвагну́тае |
дваякаўвагну́тыя (неадуш.)
дваякаўвагну́тых (адуш.) |
| Т. |
дваякаўвагну́тым |
дваякаўвагну́тай
дваякаўвагну́таю |
дваякаўвагну́тым |
дваякаўвагну́тымі |
| М. |
дваякаўвагну́тым |
дваякаўвагну́тай |
дваякаўвагну́тым |
дваякаўвагну́тых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
двая́кі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
двая́кі |
двая́кая |
двая́кае |
двая́кія |
| Р. |
двая́кага |
двая́кай
двая́кае |
двая́кага |
двая́кіх |
| Д. |
двая́каму |
двая́кай |
двая́каму |
двая́кім |
| В. |
двая́кі (неадуш.)
двая́кага (адуш.) |
двая́кую |
двая́кае |
двая́кія (неадуш.)
двая́кіх (адуш.) |
| Т. |
двая́кім |
двая́кай
двая́каю |
двая́кім |
двая́кімі |
| М. |
двая́кім |
двая́кай |
двая́кім |
двая́кіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
дваяму́жжа
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
дваяму́жжа |
| Р. |
дваяму́жжа |
| Д. |
дваяму́жжу |
| В. |
дваяму́жжа |
| Т. |
дваяму́жжам |
| М. |
дваяму́жжы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
дваяму́жніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
дваяму́жніца |
дваяму́жніцы |
| Р. |
дваяму́жніцы |
дваяму́жніц |
| Д. |
дваяму́жніцы |
дваяму́жніцам |
| В. |
дваяму́жніцу |
дваяму́жніц |
| Т. |
дваяму́жніцай
дваяму́жніцаю |
дваяму́жніцамі |
| М. |
дваяму́жніцы |
дваяму́жніцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
двая́чыцца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
двая́чуся |
двая́чымся |
| 2-я ас. |
двая́чышся |
двая́чыцеся |
| 3-я ас. |
двая́чыцца |
двая́чацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
двая́чыўся |
двая́чыліся |
| ж. |
двая́чылася |
| н. |
двая́чылася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
двая́чачыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
двая́чыць
‘павялічваць што-небудзь удвая; сумнявацца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
двая́чу |
двая́чым |
| 2-я ас. |
двая́чыш |
двая́чыце |
| 3-я ас. |
двая́чыць |
двая́чаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
двая́чыў |
двая́чылі |
| ж. |
двая́чыла |
| н. |
двая́чыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
двая́ч |
двая́чце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
двая́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.