дваяму́жніца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дваяму́жніца дваяму́жніцы
Р. дваяму́жніцы дваяму́жніц
Д. дваяму́жніцы дваяму́жніцам
В. дваяму́жніцу дваяму́жніц
Т. дваяму́жніцай
дваяму́жніцаю		 дваяму́жніцамі
М. дваяму́жніцы дваяму́жніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)