двая́чыць
‘павялічваць што-небудзь удвая; сумнявацца’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| двая́чу | двая́чым | |
| двая́чыш | двая́чыце | |
| двая́чыць | двая́чаць | |
| Прошлы час | ||
| двая́чыў | двая́чылі | |
| двая́чыла | ||
| двая́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| двая́ч | двая́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| двая́чачы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)