трыадзі́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
трыадзі́ны |
трыадзі́ная |
трыадзі́нае |
трыадзі́ныя |
| Р. |
трыадзі́нага |
трыадзі́най трыадзі́нае |
трыадзі́нага |
трыадзі́ных |
| Д. |
трыадзі́наму |
трыадзі́най |
трыадзі́наму |
трыадзі́ным |
| В. |
трыадзі́ны (неадуш.) трыадзі́нага (адуш.) |
трыадзі́ную |
трыадзі́нае |
трыадзі́ныя (неадуш.) трыадзі́ных (адуш.) |
| Т. |
трыадзі́ным |
трыадзі́най трыадзі́наю |
трыадзі́ным |
трыадзі́нымі |
| М. |
трыадзі́ным |
трыадзі́най |
трыадзі́ным |
трыадзі́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
трыазі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыазі́н |
трыазі́ны |
| Р. |
трыазі́ну |
трыазі́наў |
| Д. |
трыазі́ну |
трыазі́нам |
| В. |
трыазі́н |
трыазі́ны |
| Т. |
трыазі́нам |
трыазі́намі |
| М. |
трыазі́не |
трыазі́нах |
Крыніцы:
piskunou2012.
трыаксазі́н
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
трыаксазі́н |
| Р. |
трыаксазі́ну |
| Д. |
трыаксазі́ну |
| В. |
трыаксазі́н |
| Т. |
трыаксазі́нам |
| М. |
трыаксазі́не |
Крыніцы:
piskunou2012.
трыала́т
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
трыала́т |
| Р. |
трыала́ту |
| Д. |
трыала́ту |
| В. |
трыала́т |
| Т. |
трыала́там |
| М. |
трыала́це |
Крыніцы:
piskunou2012.
трыампу́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
трыампу́р |
| Р. |
трыампу́ру |
| Д. |
трыампу́ру |
| В. |
трыампу́р |
| Т. |
трыампу́рам |
| М. |
трыампу́ры |
Крыніцы:
piskunou2012.
трыангуля́тар
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыангуля́тар |
трыангуля́тары |
| Р. |
трыангуля́тара |
трыангуля́тараў |
| Д. |
трыангуля́тару |
трыангуля́тарам |
| В. |
трыангуля́тара |
трыангуля́тараў |
| Т. |
трыангуля́тарам |
трыангуля́тарамі |
| М. |
трыангуля́тары |
трыангуля́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
трыангуля́тар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыангуля́тар |
трыангуля́тары |
| Р. |
трыангуля́тара |
трыангуля́тараў |
| Д. |
трыангуля́тару |
трыангуля́тарам |
| В. |
трыангуля́тар |
трыангуля́тары |
| Т. |
трыангуля́тарам |
трыангуля́тарамі |
| М. |
трыангуля́тары |
трыангуля́тарах |
Крыніцы:
piskunou2012.
трыангуля́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
трыангуля́цыя |
трыангуля́цыі |
| Р. |
трыангуля́цыі |
трыангуля́цый |
| Д. |
трыангуля́цыі |
трыангуля́цыям |
| В. |
трыангуля́цыю |
трыангуля́цыі |
| Т. |
трыангуля́цыяй трыангуля́цыяю |
трыангуля́цыямі |
| М. |
трыангуля́цыі |
трыангуля́цыях |
Крыніцы:
piskunou2012.