адзыча́ць
‘пазычаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адзыча́ю |
адзыча́ем |
| 2-я ас. |
адзыча́еш |
адзыча́еце |
| 3-я ас. |
адзыча́е |
адзыча́юць |
| Прошлы час |
| м. |
адзыча́ў |
адзыча́лі |
| ж. |
адзыча́ла |
| н. |
адзыча́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
адзыча́й |
адзыча́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
адзыча́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
адзы́чваць
‘пазычаць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адзы́чваю |
адзы́чваем |
| 2-я ас. |
адзы́чваеш |
адзы́чваеце |
| 3-я ас. |
адзы́чвае |
адзы́чваюць |
| Прошлы час |
| м. |
адзы́чваў |
адзы́чвалі |
| ж. |
адзы́чвала |
| н. |
адзы́чвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
адзы́чвай |
адзы́чвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
адзы́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
адзы́чыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адзы́чу |
адзы́чым |
| 2-я ас. |
адзы́чыш |
адзы́чыце |
| 3-я ас. |
адзы́чыць |
адзы́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
адзы́чыў |
адзы́чылі |
| ж. |
адзы́чыла |
| н. |
адзы́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
адзы́ч |
адзы́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
адзы́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012,
tsbm1984.
адзюльтэ́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
адзюльтэ́р |
| Р. |
адзюльтэ́ру |
| Д. |
адзюльтэ́ру |
| В. |
адзюльтэ́р |
| Т. |
адзюльтэ́рам |
| М. |
адзюльтэ́ры |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
адзябё́лець
‘стаць дзябёлым’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
адзябё́лею |
адзябё́леем |
| 2-я ас. |
адзябё́лееш |
адзябё́лееце |
| 3-я ас. |
адзябё́лее |
адзябё́леюць |
| Прошлы час |
| м. |
адзябё́леў |
адзябё́лелі |
| ж. |
адзябё́лела |
| н. |
адзябё́лела |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
адзябё́лей |
адзябё́лейце |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
адзябё́леўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
адзява́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
адзява́нне |
| Р. |
адзява́ння |
| Д. |
адзява́нню |
| В. |
адзява́нне |
| Т. |
адзява́ннем |
| М. |
адзява́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
адзява́ннік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
адзява́ннік |
адзява́ннікі |
| Р. |
адзява́нніка |
адзява́ннікаў |
| Д. |
адзява́нніку |
адзява́ннікам |
| В. |
адзява́нніка |
адзява́ннікаў |
| Т. |
адзява́ннікам |
адзява́ннікамі |
| М. |
адзява́нніку |
адзява́нніках |
Крыніцы:
piskunou2012.
адзява́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адзява́ны |
адзява́ная |
адзява́нае |
адзява́ныя |
| Р. |
адзява́нага |
адзява́най адзява́нае |
адзява́нага |
адзява́ных |
| Д. |
адзява́наму |
адзява́най |
адзява́наму |
адзява́ным |
| В. |
адзява́ны (неадуш.) адзява́нага (адуш.) |
адзява́ную |
адзява́нае |
адзява́ныя (неадуш.) адзява́ных (адуш.) |
| Т. |
адзява́ным |
адзява́най адзява́наю |
адзява́ным |
адзява́нымі |
| М. |
адзява́ным |
адзява́най |
адзява́ным |
адзява́ных |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
адзява́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адзява́ны |
адзява́ная |
адзява́нае |
адзява́ныя |
| Р. |
адзява́нага |
адзява́най адзява́нае |
адзява́нага |
адзява́ных |
| Д. |
адзява́наму |
адзява́най |
адзява́наму |
адзява́ным |
| В. |
адзява́ны (неадуш.) адзява́нага (адуш.) |
адзява́ную |
адзява́нае |
адзява́ныя (неадуш.) адзява́ных (адуш.) |
| Т. |
адзява́ным |
адзява́най адзява́наю |
адзява́ным |
адзява́нымі |
| М. |
адзява́ным |
адзява́най |
адзява́ным |
адзява́ных |
Кароткая форма: адзява́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.