асу́нута
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
асу́нута |
асу́нуцей |
- |
асу́нуты
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асу́нуты |
асу́нутая |
асу́нутае |
асу́нутыя |
Р. |
асу́нутага |
асу́нутай асу́нутае |
асу́нутага |
асу́нутых |
Д. |
асу́нутаму |
асу́нутай |
асу́нутаму |
асу́нутым |
В. |
асу́нуты (неадуш.) асу́нутага (адуш.) |
асу́нутую |
асу́нутае |
асу́нутыя (неадуш.) асу́нутых (адуш.) |
Т. |
асу́нутым |
асу́нутай асу́нутаю |
асу́нутым |
асу́нутымі |
М. |
асу́нутым |
асу́нутай |
асу́нутым |
асу́нутых |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
асу́нуты
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асу́нуты |
асу́нутая |
асу́нутае |
асу́нутыя |
Р. |
асу́нутага |
асу́нутай асу́нутае |
асу́нутага |
асу́нутых |
Д. |
асу́нутаму |
асу́нутай |
асу́нутаму |
асу́нутым |
В. |
асу́нуты (неадуш.) асу́нутага (адуш.) |
асу́нутую |
асу́нутае |
асу́нутыя (неадуш.) асу́нутых (адуш.) |
Т. |
асу́нутым |
асу́нутай асу́нутаю |
асу́нутым |
асу́нутымі |
М. |
асу́нутым |
асу́нутай |
асу́нутым |
асу́нутых |
Кароткая форма: асу́нута.
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
асу́нуцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асу́нуся |
асу́немся |
2-я ас. |
асу́нешся |
асу́нецеся |
3-я ас. |
асу́нецца |
асу́нуцца |
Прошлы час |
м. |
асу́нуўся |
асу́нуліся |
ж. |
асу́нулася |
н. |
асу́нулася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асу́нуўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асу́нуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асу́ну |
асу́нем |
2-я ас. |
асу́неш |
асу́неце |
3-я ас. |
асу́не |
асу́нуць |
Прошлы час |
м. |
асу́нуў |
асу́нулі |
ж. |
асу́нула |
н. |
асу́нула |
Загадны лад |
2-я ас. |
асу́нь |
асу́ньце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асу́нуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
асуро́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
асуро́чаны |
асуро́чаная |
асуро́чанае |
асуро́чаныя |
Р. |
асуро́чанага |
асуро́чанай асуро́чанае |
асуро́чанага |
асуро́чаных |
Д. |
асуро́чанаму |
асуро́чанай |
асуро́чанаму |
асуро́чаным |
В. |
асуро́чаны (неадуш.) асуро́чанага (адуш.) |
асуро́чаную |
асуро́чанае |
асуро́чаныя (неадуш.) асуро́чаных (адуш.) |
Т. |
асуро́чаным |
асуро́чанай асуро́чанаю |
асуро́чаным |
асуро́чанымі |
М. |
асуро́чаным |
асуро́чанай |
асуро́чаным |
асуро́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.
асуро́чваць
‘прыносіць няшчасце, псаваць каго-небудзь, што-небудзь ліхім вокам’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асуро́чваю |
асуро́чваем |
2-я ас. |
асуро́чваеш |
асуро́чваеце |
3-я ас. |
асуро́чвае |
асуро́чваюць |
Прошлы час |
м. |
асуро́чваў |
асуро́чвалі |
ж. |
асуро́чвала |
н. |
асуро́чвала |
Загадны лад |
2-я ас. |
асуро́чвай |
асуро́чвайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
асуро́чваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
асуро́чыць
‘прынесці няшчасце, папсаваць каго-небудзь, што-небудзь ліхім вокам’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
асуро́чу |
асуро́чым |
2-я ас. |
асуро́чыш |
асуро́чыце |
3-я ас. |
асуро́чыць |
асуро́чаць |
Прошлы час |
м. |
асуро́чыў |
асуро́чылі |
ж. |
асуро́чыла |
н. |
асуро́чыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
асуро́ч |
асуро́чце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
асуро́чыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.