аплява́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
аплюю́ |
аплюё́м |
2-я ас. |
аплюе́ш |
аплюяце́ |
3-я ас. |
аплюе́ |
аплюю́ць |
Прошлы час |
м. |
аплява́ў |
аплява́лі |
ж. |
аплява́ла |
н. |
аплява́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
аплю́й |
аплю́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аплява́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апляву́згаць
‘абгаварыць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апляву́згаю |
апляву́згаем |
2-я ас. |
апляву́згаеш |
апляву́згаеце |
3-я ас. |
апляву́згае |
апляву́згаюць |
Прошлы час |
м. |
апляву́згаў |
апляву́згалі |
ж. |
апляву́згала |
н. |
апляву́згала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апляву́згай |
апляву́згайце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апляву́згаўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
апляву́ха
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апляву́ха |
апляву́хі |
Р. |
апляву́хі |
апляву́х |
Д. |
апляву́се |
апляву́хам |
В. |
апляву́ху |
апляву́хі |
Т. |
апляву́хай апляву́хаю |
апляву́хамі |
М. |
апляву́се |
апляву́хах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апляву́шына
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апляву́шына |
апляву́шыны |
Р. |
апляву́шыны |
апляву́шын |
Д. |
апляву́шыне |
апляву́шынам |
В. |
апляву́шыну |
апляву́шыны |
Т. |
апляву́шынай апляву́шынаю |
апляву́шынамі |
М. |
апляву́шыне |
апляву́шынах |
Крыніцы:
piskunou2012.
апляву́шыць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апляву́шу |
апляву́шым |
2-я ас. |
апляву́шыш |
апляву́шыце |
3-я ас. |
апляву́шыць |
апляву́шаць |
Прошлы час |
м. |
апляву́шыў |
апляву́шылі |
ж. |
апляву́шыла |
н. |
апляву́шыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апляву́ш |
апляву́шце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апляву́шыўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апля́жыць
‘ударыць, стукнуць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апля́жу |
апля́жым |
2-я ас. |
апля́жыш |
апля́жыце |
3-я ас. |
апля́жыць |
апля́жаць |
Прошлы час |
м. |
апля́жыў |
апля́жылі |
ж. |
апля́жыла |
н. |
апля́жыла |
Загадны лад |
2-я ас. |
апля́ж |
апля́жце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апля́жыўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аплясне́ць
‘пакрыцца плесняй’
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
аплясне́е |
аплясне́юць |
Прошлы час |
м. |
аплясне́ў |
аплясне́лі |
ж. |
аплясне́ла |
н. |
аплясне́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
аплясне́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
аплята́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
аплята́льны |
аплята́льная |
аплята́льнае |
аплята́льныя |
Р. |
аплята́льнага |
аплята́льнай аплята́льнае |
аплята́льнага |
аплята́льных |
Д. |
аплята́льнаму |
аплята́льнай |
аплята́льнаму |
аплята́льным |
В. |
аплята́льны (неадуш.) аплята́льнага (адуш.) |
аплята́льную |
аплята́льнае |
аплята́льныя (неадуш.) аплята́льных (адуш.) |
Т. |
аплята́льным |
аплята́льнай аплята́льнаю |
аплята́льным |
аплята́льнымі |
М. |
аплята́льным |
аплята́льнай |
аплята́льным |
аплята́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
аплята́нік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
аплята́нік |
аплята́нікі |
Р. |
аплята́ніка |
аплята́нікаў |
Д. |
аплята́ніку |
аплята́нікам |
В. |
аплята́нік |
аплята́нікі |
Т. |
аплята́нікам |
аплята́нікамі |
М. |
аплята́ніку |
аплята́ніках |
Крыніцы:
piskunou2012.