Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзійклмнопрстуўфхцчшэюя-
абвгджзклмнопрстуфхцчшыэ’

адве́йваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. адве́йваю адве́йваем
2-я ас. адве́йваеш адве́йваеце
3-я ас. адве́йвае адве́йваюць
Прошлы час
м. адве́йваў адве́йвалі
ж. адве́йвала
н. адве́йвала
Загадны лад
2-я ас. адве́йвай адве́йвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час адве́йваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адвекава́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адвекава́ны адвекава́ная адвекава́нае адвекава́ныя
Р. адвекава́нага адвекава́най
адвекава́нае		 адвекава́нага адвекава́ных
Д. адвекава́наму адвекава́най адвекава́наму адвекава́ным
В. адвекава́ны (неадуш.)
адвекава́нага (адуш.)		 адвекава́ную адвекава́нае адвекава́ныя (неадуш.)
адвекава́ных (адуш.)
Т. адвекава́ным адвекава́най
адвекава́наю		 адвекава́ным адвекава́нымі
М. адвекава́ным адвекава́най адвекава́ным адвекава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

адвекава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адвекава́ны адвекава́ная адвекава́нае адвекава́ныя
Р. адвекава́нага адвекава́най
адвекава́нае		 адвекава́нага адвекава́ных
Д. адвекава́наму адвекава́най адвекава́наму адвекава́ным
В. адвекава́ны (неадуш.)
адвекава́нага (адуш.)		 адвекава́ную адвекава́нае адвекава́ныя (неадуш.)
адвекава́ных (адуш.)
Т. адвекава́ным адвекава́най
адвекава́наю		 адвекава́ным адвекава́нымі
М. адвекава́ным адвекава́най адвекава́ным адвекава́ных

Крыніцы: piskunou2012.

адвекава́ць

‘аджыць (адвекаваць век і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. адвяку́ю адвяку́ем
2-я ас. адвяку́еш адвяку́еце
3-я ас. адвяку́е адвяку́юць
Прошлы час
м. адвекава́ў адвекава́лі
ж. адвекава́ла
н. адвекава́ла
Загадны лад
2-я ас. адвяку́й адвяку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час адвекава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

адве́кам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
адве́кам - -

Крыніцы: piskunou2012.

адвекты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. адвекты́ўны адвекты́ўная адвекты́ўнае адвекты́ўныя
Р. адвекты́ўнага адвекты́ўнай
адвекты́ўнае		 адвекты́ўнага адвекты́ўных
Д. адвекты́ўнаму адвекты́ўнай адвекты́ўнаму адвекты́ўным
В. адвекты́ўны (неадуш.)
адвекты́ўнага (адуш.)		 адвекты́ўную адвекты́ўнае адвекты́ўныя (неадуш.)
адвекты́ўных (адуш.)
Т. адвекты́ўным адвекты́ўнай
адвекты́ўнаю		 адвекты́ўным адвекты́ўнымі
М. адвекты́ўным адвекты́ўнай адвекты́ўным адвекты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

адве́ку

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
адве́ку - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

адве́кцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. адве́кцыя
Р. адве́кцыі
Д. адве́кцыі
В. адве́кцыю
Т. адве́кцыяй
адве́кцыяю
М. адве́кцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

адвенты́зм

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. адвенты́зм
Р. адвенты́зму
Д. адвенты́зму
В. адвенты́зм
Т. адвенты́змам
М. адвенты́зме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

адвенты́ст

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. адвенты́ст адвенты́сты
Р. адвенты́ста адвенты́стаў
Д. адвенты́сту адвенты́стам
В. адвенты́ста адвенты́стаў
Т. адвенты́стам адвенты́стамі
М. адвенты́сце адвенты́стах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.