аступе́ніцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аступе́нюся |
аступе́німся |
| 2-я ас. |
аступе́нішся |
аступе́ніцеся |
| 3-я ас. |
аступе́ніцца |
аступе́няцца |
| Прошлы час |
| м. |
аступе́ніўся |
аступе́ніліся |
| ж. |
аступе́нілася |
| н. |
аступе́нілася |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аступе́ніўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012.
аступі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аступлю́ся |
асту́пімся |
| 2-я ас. |
асту́пішся |
асту́піцеся |
| 3-я ас. |
асту́піцца |
асту́пяцца |
| Прошлы час |
| м. |
аступі́ўся |
аступі́ліся |
| ж. |
аступі́лася |
| н. |
аступі́лася |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
аступі́ся |
аступі́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аступі́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
аступі́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
аступлю́ |
асту́пім |
| 2-я ас. |
асту́піш |
асту́піце |
| 3-я ас. |
асту́піць |
асту́пяць |
| Прошлы час |
| м. |
аступі́ў |
аступі́лі |
| ж. |
аступі́ла |
| н. |
аступі́ла |
| Дзеепрыслоўе |
| прош. час |
аступі́ўшы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Асту́пішча
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
Асту́пішча |
| Р. |
Асту́пішча |
| Д. |
Асту́пішчу |
| В. |
Асту́пішча |
| Т. |
Асту́пішчам |
| М. |
Асту́пішчы |
асту́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
асту́плены |
асту́пленая |
асту́пленае |
асту́пленыя |
| Р. |
асту́пленага |
асту́пленай асту́пленае |
асту́пленага |
асту́пленых |
| Д. |
асту́пленаму |
асту́пленай |
асту́пленаму |
асту́пленым |
| В. |
асту́плены (неадуш.) асту́пленага (адуш.) |
асту́пленую |
асту́пленае |
асту́пленыя (неадуш.) асту́пленых (адуш.) |
| Т. |
асту́пленым |
асту́пленай асту́пленаю |
асту́пленым |
асту́пленымі |
| М. |
асту́пленым |
асту́пленай |
асту́пленым |
асту́пленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
астыва́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
астыва́нне |
| Р. |
астыва́ння |
| Д. |
астыва́нню |
| В. |
астыва́нне |
| Т. |
астыва́ннем |
| М. |
астыва́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
астыва́ць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
астыва́ю |
астыва́ем |
| 2-я ас. |
астыва́еш |
астыва́еце |
| 3-я ас. |
астыва́е |
астыва́юць |
| Прошлы час |
| м. |
астыва́ў |
астыва́лі |
| ж. |
астыва́ла |
| н. |
астыва́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
астыва́й |
астыва́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
астыва́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
астыва́ючы
дзеепрыметнік, незалежны стан, цяперашні час, незакончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
астыва́ючы |
астыва́ючая |
астыва́ючае |
астыва́ючыя |
| Р. |
астыва́ючага |
астыва́ючай астыва́ючае |
астыва́ючага |
астыва́ючых |
| Д. |
астыва́ючаму |
астыва́ючай |
астыва́ючаму |
астыва́ючым |
| В. |
астыва́ючы астыва́ючага |
астыва́ючую |
астыва́ючае |
астыва́ючыя |
| Т. |
астыва́ючым |
астыва́ючай астыва́ючаю |
астыва́ючым |
астыва́ючымі |
| М. |
астыва́ючым |
астыва́ючай |
астыва́ючым |
астыва́ючых |