Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнортуыэюя’
джзйклнпрстхцчш

вя́каць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вя́каю вя́каем
2-я ас. вя́каеш вя́каеце
3-я ас. вя́кае вя́каюць
Прошлы час
м. вя́каў вя́калі
ж. вя́кала
н. вя́кала
Загадны лад
2-я ас. вя́кай вя́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вя́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вя́кнуць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вя́кну вя́кнем
2-я ас. вя́кнеш вя́кнеце
3-я ас. вя́кне вя́кнуць
Прошлы час
м. вя́кнуў вя́кнулі
ж. вя́кнула
н. вя́кнула
Загадны лад
2-я ас. вя́кні вя́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вя́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

вяко́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяко́вы вяко́вая вяко́вае вяко́выя
Р. вяко́вага вяко́вай
вяко́вае		 вяко́вага вяко́вых
Д. вяко́ваму вяко́вай вяко́ваму вяко́вым
В. вяко́вы (неадуш.)
вяко́вага (адуш.)		 вяко́вую вяко́вае вяко́выя (неадуш.)
вяко́вых (адуш.)
Т. вяко́вым вяко́вай
вяко́ваю		 вяко́вым вяко́вымі
М. вяко́вым вяко́вай вяко́вым вяко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

вяко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вяко́вы вяко́вая вяко́вае вяко́выя
Р. вяко́вага вяко́вай
вяко́вае		 вяко́вага вяко́вых
Д. вяко́ваму вяко́вай вяко́ваму вяко́вым
В. вяко́вы (неадуш.)
вяко́вага (адуш.)		 вяко́вую вяко́вае вяко́выя (неадуш.)
вяко́вых (адуш.)
Т. вяко́вым вяко́вай
вяко́ваю		 вяко́вым вяко́вымі
М. вяко́вым вяко́вай вяко́вым вяко́вых

Крыніцы: piskunou2012.

вя́ла

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
вя́ла - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

вялава́тасць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вялава́тасць
Р. вялава́тасці
Д. вялава́тасці
В. вялава́тасць
Т. вялава́тасцю
М. вялава́тасці

Крыніцы: piskunou2012.

вялава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вялава́ты вялава́тая вялава́тае вялава́тыя
Р. вялава́тага вялава́тай
вялава́тае		 вялава́тага вялава́тых
Д. вялава́таму вялава́тай вялава́таму вялава́тым
В. вялава́ты (неадуш.)
вялава́тага (адуш.)		 вялава́тую вялава́тае вялава́тыя (неадуш.)
вялава́тых (адуш.)
Т. вялава́тым вялава́тай
вялава́таю		 вялава́тым вялава́тымі
М. вялава́тым вялава́тай вялава́тым вялава́тых

Крыніцы: piskunou2012.

вя́ласць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. вя́ласць
Р. вя́ласці
Д. вя́ласці
В. вя́ласць
Т. вя́ласцю
М. вя́ласці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Вяла́ўск

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Вяла́ўск
Р. Вяла́ўска
Д. Вяла́ўску
В. Вяла́ўск
Т. Вяла́ўскам
М. Вяла́ўску

вялацяку́чы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вялацяку́чы вялацяку́чая вялацяку́чае вялацяку́чыя
Р. вялацяку́чага вялацяку́чай
вялацяку́чае		 вялацяку́чага вялацяку́чых
Д. вялацяку́чаму вялацяку́чай вялацяку́чаму вялацяку́чым
В. вялацяку́чы (неадуш.)
вялацяку́чага (адуш.)		 вялацяку́чую вялацяку́чае вялацяку́чыя (неадуш.)
вялацяку́чых (адуш.)
Т. вялацяку́чым вялацяку́чай
вялацяку́чаю		 вялацяку́чым вялацяку́чымі
М. вялацяку́чым вялацяку́чай вялацяку́чым вялацяку́чых

Крыніцы: piskunou2012.