ачу́ліць
‘прывесці да прытомнасці, наставіць на розум каго-небудзь, што-небудзь (галаву і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачу́лю |
ачу́лім |
2-я ас. |
ачу́ліш |
ачу́ліце |
3-я ас. |
ачу́ліць |
ачу́ляць |
Прошлы час |
м. |
ачу́ліў |
ачу́лілі |
ж. |
ачу́ліла |
н. |
ачу́ліла |
Загадны лад |
2-я ас. |
ачу́ль |
ачу́льце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ачу́ліўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачу́львацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачу́льваюся |
ачу́льваемся |
2-я ас. |
ачу́льваешся |
ачу́льваецеся |
3-я ас. |
ачу́льваецца |
ачу́льваюцца |
Прошлы час |
м. |
ачу́льваўся |
ачу́льваліся |
ж. |
ачу́львалася |
н. |
ачу́львалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
ачу́львайся |
ачу́львайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ачу́льваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачу́льваць
‘прыводзіць да прытомнасці, настаўляць на розум каго-небудзь, што-небудзь (галаву і пад.)’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачу́льваю |
ачу́льваем |
2-я ас. |
ачу́льваеш |
ачу́льваеце |
3-я ас. |
ачу́львае |
ачу́льваюць |
Прошлы час |
м. |
ачу́льваў |
ачу́львалі |
ж. |
ачу́львала |
н. |
ачу́львала |
Загадны лад |
2-я ас. |
ачу́львай |
ачу́львайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ачу́льваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачуме́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
ачуме́ласць |
Р. |
ачуме́ласці |
Д. |
ачуме́ласці |
В. |
ачуме́ласць |
Т. |
ачуме́ласцю |
М. |
ачуме́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.
ачуме́лы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ачуме́лы |
ачуме́лая |
ачуме́лае |
ачуме́лыя |
Р. |
ачуме́лага |
ачуме́лай ачуме́лае |
ачуме́лага |
ачуме́лых |
Д. |
ачуме́ламу |
ачуме́лай |
ачуме́ламу |
ачуме́лым |
В. |
ачуме́лы (неадуш.) ачуме́лага (адуш.) |
ачуме́лую |
ачуме́лае |
ачуме́лыя (неадуш.) ачуме́лых (адуш.) |
Т. |
ачуме́лым |
ачуме́лай ачуме́лаю |
ачуме́лым |
ачуме́лымі |
М. |
ачуме́лым |
ачуме́лай |
ачуме́лым |
ачуме́лых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачуме́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачуме́ю |
ачуме́ем |
2-я ас. |
ачуме́еш |
ачуме́еце |
3-я ас. |
ачуме́е |
ачуме́юць |
Прошлы час |
м. |
ачуме́ў |
ачуме́лі |
ж. |
ачуме́ла |
н. |
ачуме́ла |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
ачуме́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ачу́ньванне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ачу́ньванне |
Р. |
ачу́ньвання |
Д. |
ачу́ньванню |
В. |
ачу́ньванне |
Т. |
ачу́ньваннем |
М. |
ачу́ньванні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ачу́ньвацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
ачу́ньваюся |
ачу́ньваемся |
2-я ас. |
ачу́ньваешся |
ачу́ньваецеся |
3-я ас. |
ачу́ньваецца |
ачу́ньваюцца |
Прошлы час |
м. |
ачу́ньваўся |
ачу́ньваліся |
ж. |
ачу́ньвалася |
н. |
ачу́ньвалася |
Загадны лад |
2-я ас. |
ачу́ньвайся |
ачу́ньвайцеся |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
ачу́ньваючыся |
Крыніцы:
piskunou2012.