Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Скарачэнні

перадаве́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перадаве́раны перадаве́раная перадаве́ранае перадаве́раныя
Р. перадаве́ранага перадаве́ранай
перадаве́ранае
перадаве́ранага перадаве́раных
Д. перадаве́ранаму перадаве́ранай перадаве́ранаму перадаве́раным
В. перадаве́раны (неадуш.)
перадаве́ранага (адуш.)
перадаве́раную перадаве́ранае перадаве́раныя (неадуш.)
перадаве́раных (адуш.)
Т. перадаве́раным перадаве́ранай
перадаве́ранаю
перадаве́раным перадаве́ранымі
М. перадаве́раным перадаве́ранай перадаве́раным перадаве́раных

Кароткая форма: перадаве́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

перадаве́р’е

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. перадаве́р’е
Р. перадаве́р’я
Д. перадаве́р’ю
В. перадаве́р’е
Т. перадаве́р’ем
М. перадаве́р’і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

перадаве́рыцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перадаве́руся перадаве́рымся
2-я ас. перадаве́рышся перадаве́рыцеся
3-я ас. перадаве́рыцца перадаве́рацца
Прошлы час
м. перадаве́рыўся перадаве́рыліся
ж. перадаве́рылася
н. перадаве́рылася
Загадны лад
2-я ас. перадаве́рся перадаве́рцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час перадаве́рыўшыся

Крыніцы: piskunou2012.

перадаве́рыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. перадаве́ру перадаве́рым
2-я ас. перадаве́рыш перадаве́рыце
3-я ас. перадаве́рыць перадаве́раць
Прошлы час
м. перадаве́рыў перадаве́рылі
ж. перадаве́рыла
н. перадаве́рыла
Загадны лад
2-я ас. перадаве́р перадаве́рце
Дзеепрыслоўе
прош. час перадаве́рыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Перадаве́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Перадаве́ц
Р. Перадаўца́
Д. Перадаўцу́
В. Перадаве́ц
Т. Перадаўцо́м
М. Перадаўцы́

перадаві́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. перадаві́к перадавікі́
Р. перадавіка́ перадавіко́ў
Д. перадавіку́ перадавіка́м
В. перадавіка́ перадавіко́ў
Т. перадавіко́м перадавіка́мі
М. перадавіку́ перадавіка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Перадаві́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Перадаві́к
Р. Перадавіка́
Д. Перадавіку́
В. Перадаві́к
Т. Перадавіко́м
М. Перадавіку́

перадаві́ца

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перадаві́ца перадаві́цы
Р. перадаві́цы перадаві́ц
Д. перадаві́цы перадаві́цам
В. перадаві́цу перадаві́цы
Т. перадаві́цай
перадаві́цаю
перадаві́цамі
М. перадаві́цы перадаві́цах

Крыніцы: piskunou2012.

перадаві́чка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. перадаві́чка перадаві́чкі
Р. перадаві́чкі перадаві́чак
Д. перадаві́чцы перадаві́чкам
В. перадаві́чку перадаві́чак
Т. перадаві́чкай
перадаві́чкаю
перадаві́чкамі
М. перадаві́чцы перадаві́чках

Крыніцы: piskunou2012.

перадавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. перадавы́ перадава́я перадаво́е перадавы́я
Р. перадаво́га перадаво́й
перадаво́е
перадаво́га перадавы́х
Д. перадаво́му перадаво́й перадаво́му перадавы́м
В. перадавы́ (неадуш.)
перадаво́га (адуш.)
перадаву́ю перадаво́е перадавы́я (неадуш.)
перадавы́х (адуш.)
Т. перадавы́м перадаво́й
перадаво́ю
перадавы́м перадавы́мі
М. перадавы́м перадаво́й перадавы́м перадавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.