Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
абвгдзйклмнопрстўхцчшя

пе́ўневы

прыметнік, прыналежны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́ўневы пе́ўневая пе́ўневае пе́ўневыя
Р. пе́ўневага пе́ўневай
пе́ўневае		 пе́ўневага пе́ўневых
Д. пе́ўневаму пе́ўневай пе́ўневаму пе́ўневым
В. пе́ўневы (неадуш.)
пе́ўневага (адуш.)		 пе́ўневую пе́ўневае пе́ўневыя (неадуш.)
пе́ўневых (адуш.)
Т. пе́ўневым пе́ўневай
пе́ўневаю		 пе́ўневым пе́ўневымі
М. пе́ўневым пе́ўневай пе́ўневым пе́ўневых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пе́ўнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пе́ўнік пе́ўнікі
Р. пе́ўніка пе́ўнікаў
Д. пе́ўніку пе́ўнікам
В. пе́ўніка пе́ўнікаў
Т. пе́ўнікам пе́ўнікамі
М. пе́ўніку пе́ўніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пе́ўнікам

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
пе́ўнікам - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

пе́ўчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пе́ўчы пе́ўчая пе́ўчае пе́ўчыя
Р. пе́ўчага пе́ўчай
пе́ўчае		 пе́ўчага пе́ўчых
Д. пе́ўчаму пе́ўчай пе́ўчаму пе́ўчым
В. пе́ўчы (неадуш.)
пе́ўчага (адуш.)		 пе́ўчую пе́ўчае пе́ўчыя (неадуш.)
пе́ўчых (адуш.)
Т. пе́ўчым пе́ўчай
пе́ўчаю		 пе́ўчым пе́ўчымі
М. пе́ўчым пе́ўчай пе́ўчым пе́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

пе́ўчы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. пе́ўчы пе́ўчыя
Р. пе́ўчага пе́ўчых
Д. пе́ўчаму пе́ўчым
В. пе́ўчага пе́ўчых
Т. пе́ўчым пе́ўчымі
М. пе́ўчым пе́ўчых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.