Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
аеёілнорстуфхцчшыэюя’
абвгдзйклмнопрстўхцчшя

пеа́н

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пеа́н пеа́ны
Р. пеа́на пеа́наў
Д. пеа́ну пеа́нам
В. пеа́на пеа́наў
Т. пеа́нам пеа́намі
М. пеа́не пеа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

пеа́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пеа́н пеа́ны
Р. пеа́на пеа́наў
Д. пеа́ну пеа́нам
В. пеа́н пеа́ны
Т. пеа́нам пеа́намі
М. пеа́не пеа́нах

Крыніцы: krapivabr2012, tsbm1984.

пеана́ж

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. пеана́ж
Р. пеана́жу
Д. пеана́жу
В. пеана́ж
Т. пеана́жам
М. пеана́жы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

пеані́чны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пеані́чны пеані́чная пеані́чнае пеані́чныя
Р. пеані́чнага пеані́чнай
пеані́чнае		 пеані́чнага пеані́чных
Д. пеані́чнаму пеані́чнай пеані́чнаму пеані́чным
В. пеані́чны (неадуш.)
пеані́чнага (адуш.)		 пеані́чную пеані́чнае пеані́чныя (неадуш.)
пеані́чных (адуш.)
Т. пеані́чным пеані́чнай
пеані́чнаю		 пеані́чным пеані́чнымі
М. пеані́чным пеані́чнай пеані́чным пеані́чных

Крыніцы: piskunou2012.