Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

апратэсто́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. апратэсто́ўванне
Р. апратэсто́ўвання
Д. апратэсто́ўванню
В. апратэсто́ўванне
Т. апратэсто́ўваннем
М. апратэсто́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

апратэсто́ўвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. апратэсто́ўваецца апратэсто́ўваюцца
Прошлы час
м. апратэсто́ўваўся апратэсто́ўваліся
ж. апратэсто́ўвалася
н. апратэсто́ўвалася

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апратэсто́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. апратэсто́ўваю апратэсто́ўваем
2-я ас. апратэсто́ўваеш апратэсто́ўваеце
3-я ас. апратэсто́ўвае апратэсто́ўваюць
Прошлы час
м. апратэсто́ўваў апратэсто́ўвалі
ж. апратэсто́ўвала
н. апратэсто́ўвала
Загадны лад
2-я ас. апратэсто́ўвай апратэсто́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час апратэсто́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

апраўда́льна

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
апраўда́льна апраўда́льней -

апраўда́льны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апраўда́льны апраўда́льная апраўда́льнае апраўда́льныя
Р. апраўда́льнага апраўда́льнай
апраўда́льнае
апраўда́льнага апраўда́льных
Д. апраўда́льнаму апраўда́льнай апраўда́льнаму апраўда́льным
В. апраўда́льны (неадуш.)
апраўда́льнага (адуш.)
апраўда́льную апраўда́льнае апраўда́льныя (неадуш.)
апраўда́льных (адуш.)
Т. апраўда́льным апраўда́льнай
апраўда́льнаю
апраўда́льным апраўда́льнымі
М. апраўда́льным апраўда́льнай апраўда́льным апраўда́льных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апраўда́насць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. апраўда́насць
Р. апраўда́насці
Д. апраўда́насці
В. апраўда́насць
Т. апраўда́насцю
М. апраўда́насці

Крыніцы: piskunou2012.

апраўда́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. апраўда́нне апраўда́нні
Р. апраўда́ння апраўда́нняў
Д. апраўда́нню апраўда́нням
В. апраўда́нне апраўда́нні
Т. апраўда́ннем апраўда́ннямі
М. апраўда́нні апраўда́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апраўда́ны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апраўда́ны апраўда́ная апраўда́нае апраўда́ныя
Р. апраўда́нага апраўда́най
апраўда́нае
апраўда́нага апраўда́ных
Д. апраўда́наму апраўда́най апраўда́наму апраўда́ным
В. апраўда́ны (неадуш.)
апраўда́нага (адуш.)
апраўда́ную апраўда́нае апраўда́ныя (неадуш.)
апраўда́ных (адуш.)
Т. апраўда́ным апраўда́най
апраўда́наю
апраўда́ным апраўда́нымі
М. апраўда́ным апраўда́най апраўда́ным апраўда́ных

Крыніцы: piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апраўда́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апраўда́ны апраўда́ная апраўда́нае апраўда́ныя
Р. апраўда́нага апраўда́най
апраўда́нае
апраўда́нага апраўда́ных
Д. апраўда́наму апраўда́най апраўда́наму апраўда́ным
В. апраўда́ны (неадуш.)
апраўда́нага (адуш.)
апраўда́ную апраўда́нае апраўда́ныя (неадуш.)
апраўда́ных (адуш.)
Т. апраўда́ным апраўда́най
апраўда́наю
апраўда́ным апраўда́нымі
М. апраўда́ным апраўда́най апраўда́ным апраўда́ных

Кароткая форма: апраўда́на.

Іншыя варыянты: апра́ўданы.

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

апра́ўданы

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. апра́ўданы апра́ўданая апра́ўданае апра́ўданыя
Р. апра́ўданага апра́ўданай
апра́ўданае
апра́ўданага апра́ўданых
Д. апра́ўданаму апра́ўданай апра́ўданаму апра́ўданым
В. апра́ўданы (неадуш.)
апра́ўданага (адуш.)
апра́ўданую апра́ўданае апра́ўданыя (неадуш.)
апра́ўданых (адуш.)
Т. апра́ўданым апра́ўданай
апра́ўданаю
апра́ўданым апра́ўданымі
М. апра́ўданым апра́ўданай апра́ўданым апра́ўданых

Кароткая форма: апра́ўдана.

Іншыя варыянты: апраўда́ны.

Крыніцы: krapivabr2012.