самаахвярава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самаахвярава́нне |
| Р. |
самаахвярава́ння |
| Д. |
самаахвярава́нню |
| В. |
самаахвярава́нне |
| Т. |
самаахвярава́ннем |
| М. |
самаахвярава́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самаахвя́рна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
| станоўч. |
выш. |
найвыш. |
| самаахвя́рна |
самаахвя́рней |
- |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
самаахвя́рнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самаахвя́рнасць |
| Р. |
самаахвя́рнасці |
| Д. |
самаахвя́рнасці |
| В. |
самаахвя́рнасць |
| Т. |
самаахвя́рнасцю |
| М. |
самаахвя́рнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаахвя́рнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
самаахвя́рнік |
самаахвя́рнікі |
| Р. |
самаахвя́рніка |
самаахвя́рнікаў |
| Д. |
самаахвя́рніку |
самаахвя́рнікам |
| В. |
самаахвя́рніка |
самаахвя́рнікаў |
| Т. |
самаахвя́рнікам |
самаахвя́рнікамі |
| М. |
самаахвя́рніку |
самаахвя́рніках |
Крыніцы:
piskunou2012,
sbm2012.
самаахвя́рны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самаахвя́рны |
самаахвя́рная |
самаахвя́рнае |
самаахвя́рныя |
| Р. |
самаахвя́рнага |
самаахвя́рнай самаахвя́рнае |
самаахвя́рнага |
самаахвя́рных |
| Д. |
самаахвя́рнаму |
самаахвя́рнай |
самаахвя́рнаму |
самаахвя́рным |
| В. |
самаахвя́рны (неадуш.) самаахвя́рнага (адуш.) |
самаахвя́рную |
самаахвя́рнае |
самаахвя́рныя (неадуш.) самаахвя́рных (адуш.) |
| Т. |
самаахвя́рным |
самаахвя́рнай самаахвя́рнаю |
самаахвя́рным |
самаахвя́рнымі |
| М. |
самаахвя́рным |
самаахвя́рнай |
самаахвя́рным |
самаахвя́рных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
самаахо́ва
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
самаахо́ва |
| Р. |
самаахо́вы |
| Д. |
самаахо́ве |
| В. |
самаахо́ву |
| Т. |
самаахо́вай самаахо́ваю |
| М. |
самаахо́ве |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
самаахо́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
самаахо́ўны |
самаахо́ўная |
самаахо́ўнае |
самаахо́ўныя |
| Р. |
самаахо́ўнага |
самаахо́ўнай самаахо́ўнае |
самаахо́ўнага |
самаахо́ўных |
| Д. |
самаахо́ўнаму |
самаахо́ўнай |
самаахо́ўнаму |
самаахо́ўным |
| В. |
самаахо́ўны (неадуш.) самаахо́ўнага (адуш.) |
самаахо́ўную |
самаахо́ўнае |
самаахо́ўныя (неадуш.) самаахо́ўных (адуш.) |
| Т. |
самаахо́ўным |
самаахо́ўнай самаахо́ўнаю |
самаахо́ўным |
самаахо́ўнымі |
| М. |
самаахо́ўным |
самаахо́ўнай |
самаахо́ўным |
самаахо́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.