самаахвярава́нне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| самаахвярава́нне | |
| самаахвярава́ння | |
| самаахвярава́нню | |
| самаахвярава́нне | |
| самаахвярава́ннем | |
| самаахвярава́нні |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)