канцавы́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
канцавы́ |
канцава́я |
канцаво́е |
канцавы́я |
Р. |
канцаво́га |
канцаво́й канцаво́е |
канцаво́га |
канцавы́х |
Д. |
канцаво́му |
канцаво́й |
канцаво́му |
канцавы́м |
В. |
канцавы́ (неадуш.) канцаво́га (адуш.) |
канцаву́ю |
канцаво́е |
канцавы́я (неадуш.) канцавы́х (адуш.) |
Т. |
канцавы́м |
канцаво́й канцаво́ю |
канцавы́м |
канцавы́мі |
М. |
канцавы́м |
канцаво́й |
канцавы́м |
канцавы́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Канцавы́я
назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне
|
мн. |
- |
Н. |
Канцавы́я |
Р. |
Канцавы́х |
Д. |
Канцавы́м |
В. |
Канцавы́я |
Т. |
Канцавы́мі |
М. |
Канцавы́х |
канцане́та
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
канцане́та |
канцане́ты |
Р. |
канцане́ты |
канцане́т |
Д. |
канцане́це |
канцане́там |
В. |
канцане́ту |
канцане́ты |
Т. |
канцане́тай канцане́таю |
канцане́тамі |
М. |
канцане́це |
канцане́тах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
ка́нцар
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
ка́нцар |
Р. |
ка́нцару |
Д. |
ка́нцару |
В. |
ка́нцар |
Т. |
ка́нцарам |
М. |
ка́нцары |
Крыніцы:
piskunou2012.
ка́нцік
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ка́нцік |
ка́нцікі |
Р. |
ка́нціка |
ка́нцікаў |
Д. |
ка́нціку |
ка́нцікам |
В. |
ка́нцік |
ка́нцікі |
Т. |
ка́нцікам |
ка́нцікамі |
М. |
ка́нціку |
ка́нціках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канцла́гер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
канцла́гер |
канцла́геры |
Р. |
канцла́гера |
канцла́гераў |
Д. |
канцла́геру |
канцла́герам |
В. |
канцла́гер |
канцла́геры |
Т. |
канцла́герам |
канцла́герамі |
М. |
канцла́геры |
канцла́герах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
канцла́герны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
канцла́герны |
канцла́герная |
канцла́гернае |
канцла́герныя |
Р. |
канцла́гернага |
канцла́гернай канцла́гернае |
канцла́гернага |
канцла́герных |
Д. |
канцла́гернаму |
канцла́гернай |
канцла́гернаму |
канцла́герным |
В. |
канцла́герны (неадуш.) канцла́гернага (адуш.) |
канцла́герную |
канцла́гернае |
канцла́герныя (неадуш.) канцла́герных (адуш.) |
Т. |
канцла́герным |
канцла́гернай канцла́гернаю |
канцла́герным |
канцла́гернымі |
М. |
канцла́герным |
канцла́гернай |
канцла́герным |
канцла́герных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
ка́нцлер
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
ка́нцлер |
ка́нцлеры |
Р. |
ка́нцлера |
ка́нцлераў |
Д. |
ка́нцлеру |
ка́нцлерам |
В. |
ка́нцлера |
ка́нцлераў |
Т. |
ка́нцлерам |
ка́нцлерамі |
М. |
ка́нцлеру |
ка́нцлерах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
ка́нцлерскі
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
ка́нцлерскі |
ка́нцлерская |
ка́нцлерскае |
ка́нцлерскія |
Р. |
ка́нцлерскага |
ка́нцлерскай ка́нцлерскае |
ка́нцлерскага |
ка́нцлерскіх |
Д. |
ка́нцлерскаму |
ка́нцлерскай |
ка́нцлерскаму |
ка́нцлерскім |
В. |
ка́нцлерскі (неадуш.) ка́нцлерскага (адуш.) |
ка́нцлерскую |
ка́нцлерскае |
ка́нцлерскія (неадуш.) ка́нцлерскіх (адуш.) |
Т. |
ка́нцлерскім |
ка́нцлерскай ка́нцлерскаю |
ка́нцлерскім |
ка́нцлерскімі |
М. |
ка́нцлерскім |
ка́нцлерскай |
ка́нцлерскім |
ка́нцлерскіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.