Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

Скарачэнні

канцавы́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канцавы́ канцава́я канцаво́е канцавы́я
Р. канцаво́га канцаво́й
канцаво́е
канцаво́га канцавы́х
Д. канцаво́му канцаво́й канцаво́му канцавы́м
В. канцавы́ (неадуш.)
канцаво́га (адуш.)
канцаву́ю канцаво́е канцавы́я (неадуш.)
канцавы́х (адуш.)
Т. канцавы́м канцаво́й
канцаво́ю
канцавы́м канцавы́мі
М. канцавы́м канцаво́й канцавы́м канцавы́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Канцавы́я

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны множналікавы, ад’ектыўнае скланенне

мн.
-
Н. Канцавы́я
Р. Канцавы́х
Д. Канцавы́м
В. Канцавы́я
Т. Канцавы́мі
М. Канцавы́х

канцане́та

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. канцане́та канцане́ты
Р. канцане́ты канцане́т
Д. канцане́це канцане́там
В. канцане́ту канцане́ты
Т. канцане́тай
канцане́таю
канцане́тамі
М. канцане́це канцане́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

ка́нцар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. ка́нцар
Р. ка́нцару
Д. ка́нцару
В. ка́нцар
Т. ка́нцарам
М. ка́нцары

Крыніцы: piskunou2012.

ка́нцарны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́нцарны ка́нцарная ка́нцарнае ка́нцарныя
Р. ка́нцарнага ка́нцарнай
ка́нцарнае
ка́нцарнага ка́нцарных
Д. ка́нцарнаму ка́нцарнай ка́нцарнаму ка́нцарным
В. ка́нцарны (неадуш.)
ка́нцарнага (адуш.)
ка́нцарную ка́нцарнае ка́нцарныя (неадуш.)
ка́нцарных (адуш.)
Т. ка́нцарным ка́нцарнай
ка́нцарнаю
ка́нцарным ка́нцарнымі
М. ка́нцарным ка́нцарнай ка́нцарным ка́нцарных

Крыніцы: piskunou2012.

ка́нцік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́нцік ка́нцікі
Р. ка́нціка ка́нцікаў
Д. ка́нціку ка́нцікам
В. ка́нцік ка́нцікі
Т. ка́нцікам ка́нцікамі
М. ка́нціку ка́нціках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канцла́гер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. канцла́гер канцла́геры
Р. канцла́гера канцла́гераў
Д. канцла́геру канцла́герам
В. канцла́гер канцла́геры
Т. канцла́герам канцла́герамі
М. канцла́геры канцла́герах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

канцла́герны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. канцла́герны канцла́герная канцла́гернае канцла́герныя
Р. канцла́гернага канцла́гернай
канцла́гернае
канцла́гернага канцла́герных
Д. канцла́гернаму канцла́гернай канцла́гернаму канцла́герным
В. канцла́герны (неадуш.)
канцла́гернага (адуш.)
канцла́герную канцла́гернае канцла́герныя (неадуш.)
канцла́герных (адуш.)
Т. канцла́герным канцла́гернай
канцла́гернаю
канцла́герным канцла́гернымі
М. канцла́герным канцла́гернай канцла́герным канцла́герных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

ка́нцлер

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ка́нцлер ка́нцлеры
Р. ка́нцлера ка́нцлераў
Д. ка́нцлеру ка́нцлерам
В. ка́нцлера ка́нцлераў
Т. ка́нцлерам ка́нцлерамі
М. ка́нцлеру ка́нцлерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

ка́нцлерскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ка́нцлерскі ка́нцлерская ка́нцлерскае ка́нцлерскія
Р. ка́нцлерскага ка́нцлерскай
ка́нцлерскае
ка́нцлерскага ка́нцлерскіх
Д. ка́нцлерскаму ка́нцлерскай ка́нцлерскаму ка́нцлерскім
В. ка́нцлерскі (неадуш.)
ка́нцлерскага (адуш.)
ка́нцлерскую ка́нцлерскае ка́нцлерскія (неадуш.)
ка́нцлерскіх (адуш.)
Т. ка́нцлерскім ка́нцлерскай
ка́нцлерскаю
ка́нцлерскім ка́нцлерскімі
М. ка́нцлерскім ка́нцлерскай ка́нцлерскім ка́нцлерскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.