укаржане́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укаржане́ю |
укаржане́ем |
2-я ас. |
укаржане́еш |
укаржане́еце |
3-я ас. |
укаржане́е |
укаржане́юць |
Прошлы час |
м. |
укаржане́ў |
укаржане́лі |
ж. |
укаржане́ла |
н. |
укаржане́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укаржане́й |
укаржане́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укаржане́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
укаржэ́ласць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
укаржэ́ласць |
Р. |
укаржэ́ласці |
Д. |
укаржэ́ласці |
В. |
укаржэ́ласць |
Т. |
укаржэ́ласцю |
М. |
укаржэ́ласці |
Крыніцы:
piskunou2012.
укармі́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
уко́рміцца |
уко́рмяцца |
Прошлы час |
м. |
укармі́ўся |
укармі́ліся |
ж. |
укармі́лася |
н. |
укармі́лася |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
укармі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укармлю́ |
уко́рмім |
2-я ас. |
уко́рміш |
уко́рміце |
3-я ас. |
уко́рміць |
уко́рмяць |
Прошлы час |
м. |
укармі́ў |
укармі́лі |
ж. |
укармі́ла |
н. |
укармі́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укармі́ |
укармі́це |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укармі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
укарна́ціцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
- |
- |
2-я ас. |
- |
- |
3-я ас. |
укарна́ціцца |
укарна́цяцца |
Прошлы час |
м. |
укарна́ціўся |
укарна́ціліся |
ж. |
укарна́цілася |
н. |
укарна́цілася |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укарна́ціўшыся |
Крыніцы:
piskunou2012.
укарна́ціць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укарна́чу |
укарна́цім |
2-я ас. |
укарна́ціш |
укарна́ціце |
3-я ас. |
укарна́ціць |
укарна́цяць |
Прошлы час |
м. |
укарна́ціў |
укарна́цілі |
ж. |
укарна́ціла |
н. |
укарна́ціла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укарна́ць |
укарна́цьце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укарна́ціўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
укарна́ць
‘укараціць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
укарна́ю |
укарна́ем |
2-я ас. |
укарна́еш |
укарна́еце |
3-я ас. |
укарна́е |
укарна́юць |
Прошлы час |
м. |
укарна́ў |
укарна́лі |
ж. |
укарна́ла |
н. |
укарна́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
укарна́й |
укарна́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
укарна́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
укарна́чаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
укарна́чаны |
укарна́чаная |
укарна́чанае |
укарна́чаныя |
Р. |
укарна́чанага |
укарна́чанай укарна́чанае |
укарна́чанага |
укарна́чаных |
Д. |
укарна́чанаму |
укарна́чанай |
укарна́чанаму |
укарна́чаным |
В. |
укарна́чаны (неадуш.) укарна́чанага (адуш.) |
укарна́чаную |
укарна́чанае |
укарна́чаныя (неадуш.) укарна́чаных (адуш.) |
Т. |
укарна́чаным |
укарна́чанай укарна́чанаю |
укарна́чаным |
укарна́чанымі |
М. |
укарна́чаным |
укарна́чанай |
укарна́чаным |
укарна́чаных |
Крыніцы:
piskunou2012.