апрыхо́даваны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апрыхо́даваны |
апрыхо́даваная |
апрыхо́даванае |
апрыхо́даваныя |
Р. |
апрыхо́даванага |
апрыхо́даванай апрыхо́даванае |
апрыхо́даванага |
апрыхо́даваных |
Д. |
апрыхо́даванаму |
апрыхо́даванай |
апрыхо́даванаму |
апрыхо́даваным |
В. |
апрыхо́даваны (неадуш.) апрыхо́даванага (адуш.) |
апрыхо́даваную |
апрыхо́даванае |
апрыхо́даваныя (неадуш.) апрыхо́даваных (адуш.) |
Т. |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даванай апрыхо́даванаю |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даванымі |
М. |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даванай |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даваных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрыхо́даваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
апрыхо́даваны |
апрыхо́даваная |
апрыхо́даванае |
апрыхо́даваныя |
Р. |
апрыхо́даванага |
апрыхо́даванай апрыхо́даванае |
апрыхо́даванага |
апрыхо́даваных |
Д. |
апрыхо́даванаму |
апрыхо́даванай |
апрыхо́даванаму |
апрыхо́даваным |
В. |
апрыхо́даваны (неадуш.) апрыхо́даванага (адуш.) |
апрыхо́даваную |
апрыхо́даванае |
апрыхо́даваныя (неадуш.) апрыхо́даваных (адуш.) |
Т. |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даванай апрыхо́даванаю |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даванымі |
М. |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даванай |
апрыхо́даваным |
апрыхо́даваных |
Кароткая форма: апрыхо́давана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
апрыхо́даваць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апрыхо́дую |
апрыхо́дуем |
2-я ас. |
апрыхо́дуеш |
апрыхо́дуеце |
3-я ас. |
апрыхо́дуе |
апрыхо́дуюць |
Прошлы час |
м. |
апрыхо́даваў |
апрыхо́давалі |
ж. |
апрыхо́давала |
н. |
апрыхо́давала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апрыхо́дуй |
апрыхо́дуйце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
апрыхо́даваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апры́чанне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
Н. |
апры́чанне |
Р. |
апры́чання |
Д. |
апры́чанню |
В. |
апры́чанне |
Т. |
апры́чаннем |
М. |
апры́чанні |
Крыніцы:
piskunou2012.
апры́чнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апры́чнік |
апры́чнікі |
Р. |
апры́чніка |
апры́чнікаў |
Д. |
апры́чніку |
апры́чнікам |
В. |
апры́чніка |
апры́чнікаў |
Т. |
апры́чнікам |
апры́чнікамі |
М. |
апры́чніку |
апры́чніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апры́чніна
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
апры́чніна |
Р. |
апры́чніны |
Д. |
апры́чніне |
В. |
апры́чніну |
Т. |
апры́чнінай апры́чнінаю |
М. |
апры́чніне |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
апры́чніца
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
апры́чніца |
апры́чніцы |
Р. |
апры́чніцы |
апры́чніц |
Д. |
апры́чніцы |
апры́чніцам |
В. |
апры́чніцу |
апры́чніц |
Т. |
апры́чніцай апры́чніцаю |
апры́чніцамі |
М. |
апры́чніцы |
апры́чніцах |
Крыніцы:
piskunou2012.
апры́чнічаць
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
апры́чнічаю |
апры́чнічаем |
2-я ас. |
апры́чнічаеш |
апры́чнічаеце |
3-я ас. |
апры́чнічае |
апры́чнічаюць |
Прошлы час |
м. |
апры́чнічаў |
апры́чнічалі |
ж. |
апры́чнічала |
н. |
апры́чнічала |
Загадны лад |
2-я ас. |
апры́чнічай |
апры́чнічайце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
апры́чнічаючы |
Крыніцы:
piskunou2012.