атрыбутава́ць
‘вызначаць прыметы чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
атрыбуту́ю |
атрыбуту́ем |
2-я ас. |
атрыбуту́еш |
атрыбуту́еце |
3-я ас. |
атрыбуту́е |
атрыбуту́юць |
Прошлы час |
м. |
атрыбутава́ў |
атрыбутава́лі |
ж. |
атрыбутава́ла |
н. |
атрыбутава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
атрыбуту́й |
атрыбуту́йце |
Дзеепрыслоўе |
цяп. час |
атрыбуту́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
атрыбутава́ць
‘вызначаць прыметы чаго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
Будучы час |
|
адз. |
мн. |
1-я ас. |
атрыбуту́ю |
атрыбуту́ем |
2-я ас. |
атрыбуту́еш |
атрыбуту́еце |
3-я ас. |
атрыбуту́е |
атрыбуту́юць |
Прошлы час |
м. |
атрыбутава́ў |
атрыбутава́лі |
ж. |
атрыбутава́ла |
н. |
атрыбутава́ла |
Загадны лад |
2-я ас. |
атрыбуту́й |
атрыбуту́йце |
Дзеепрыслоўе |
прош. час |
атрыбутава́ўшы |
Крыніцы:
piskunou2012.
атрыбу́тыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
Н. |
атрыбу́тыка |
атрыбутыкі |
Р. |
атрыбутыкі |
атрыбутык |
Д. |
атрыбутыцы |
атрыбутыкам |
В. |
атрыбутыку |
атрыбутыкі |
Т. |
атрыбутыкай атрыбутыкаю |
атрыбутыкамі |
М. |
атрыбутыцы |
атрыбутыках |
Крыніцы:
piskunou2012.
атрыбуты́ўна
прыслоўе, утворана ад прыметніка
станоўч. |
выш. |
найвыш. |
атрыбуты́ўна |
- |
- |
атрыбуты́ўнасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
Н. |
атрыбуты́ўнасць |
Р. |
атрыбуты́ўнасці |
Д. |
атрыбуты́ўнасці |
В. |
атрыбуты́ўнасць |
Т. |
атрыбуты́ўнасцю |
М. |
атрыбуты́ўнасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўны |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўная |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнае |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўныя |
Р. |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнага |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнае |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнага |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўных |
Д. |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнаму |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнаму |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным |
В. |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўны (неадуш.) атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнага (адуш.) |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўную |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнае |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўныя (неадуш.) атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўных (адуш.) |
Т. |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнаю |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнымі |
М. |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўнай |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўным |
атрыбуты́ўна-прэдыкаты́ўных |
Крыніцы:
piskunou2012.
атрыбуты́ўны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
м. |
ж. |
н. |
- |
Н. |
атрыбуты́ўны |
атрыбуты́ўная |
атрыбуты́ўнае |
атрыбуты́ўныя |
Р. |
атрыбуты́ўнага |
атрыбуты́ўнай атрыбуты́ўнае |
атрыбуты́ўнага |
атрыбуты́ўных |
Д. |
атрыбуты́ўнаму |
атрыбуты́ўнай |
атрыбуты́ўнаму |
атрыбуты́ўным |
В. |
атрыбуты́ўны (неадуш.) атрыбуты́ўнага (адуш.) |
атрыбуты́ўную |
атрыбуты́ўнае |
атрыбуты́ўныя (неадуш.) атрыбуты́ўных (адуш.) |
Т. |
атрыбуты́ўным |
атрыбуты́ўнай атрыбуты́ўнаю |
атрыбуты́ўным |
атрыбуты́ўнымі |
М. |
атрыбуты́ўным |
атрыбуты́ўнай |
атрыбуты́ўным |
атрыбуты́ўных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
атрыбу́цыя
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
Н. |
атрыбу́цыя |
Р. |
атрыбу́цыі |
Д. |
атрыбу́цыі |
В. |
атрыбу́цыю |
Т. |
атрыбу́цыяй атрыбу́цыяю |
М. |
атрыбу́цыі |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.