атрыбу́тыка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
| атрыбу́тыка | атрыбутыкі | |
| атрыбутыкі | атрыбутык | |
| атрыбутыцы | атрыбутыкам | |
| атрыбутыку | атрыбутыкі | |
| атрыбутыкай атрыбутыкаю |
атрыбутыкамі | |
| атрыбутыцы | атрыбутыках |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)