Мётка ’мянташка’ (беласт., Смул.). Да мёнтка (гл.) са стратай назалізацыі (імкненне да «гіперправільнасці»).
Мётлы (мн. л.) ’сонечныя палосы-прамяні паміж хмарамі’ (брэсц., Нар. лекс.). Параўн. польск. miotła ’агонь з хваста каметы’. Да мятла́ (гл.).