Вагарамо́нтны ’звязаны з рамонтам вагаў’ (КТС). Магчыма, калька з рус. весоремонтный.
Вага́ры́ць ’уцякаць’ (жаргон.) (Сцяшк. МГ). Утворана на беларускай глебе ад польск. wagary ’прагул’; параўн. польск. chodzić na wagary, wagarować ’прагульваць’ < лац. vagari ’валачыцца’ (Брукнер, 599).
Вагаўшчы́к (БРС). Калька з рус. весовщик (Крукоўскі, Уплыў, 119).
Вага́ць ’паглыбляць барозны пасля сяўбы для сцёку вады’ (Жд., Інстр. I). Слова балтыйскага паходжання; параўн. літ. vagà ’баразна’, vagóti ’рабіць барозны’. Гл. вагаваць.
Ва́гі ’прылада для ўзважвання’. Да вага́ (гл.). Форма множнага ліку, у пэўнай ступені лексікалізаваная (аднак у РБС вага́ адз. л., ва́гі мн. л.), замацавалася, магчыма, па аналогіі з назвамі іншых прылад, якія складаюцца з дзвюх частак (сані, нажніцы, вароты і пад.), або пад уплывам рус. весы.
Ва́гільнік ’вагавая’ (З нар. сл.). Гл. важніца.
Вагі́тная ’цяжарная’ (КТС). З укр. вагитна ’тс’. Гл. Рудніцкі, 1, 289.
Вагкава́ты ’ў якім адчуваецца вільгаць’ (КТС): «Крочаць па вагкаватай гравійцы» (А. Кулакоўскі). Да вогкі ’волкі’ (гл.). Параўн. ваўкаваты ’недасушаны, вільготны’ (Нас.).
Ва́гкасць ’важкасць’ (КТС). Да вага (гл.).