Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

кула́к I, -ка м., в разн. знач. кула́к;

сці́снуць ~кі́ — сжать кулаки́;

і́ шасцярні́ — кулаки́ шестерни́;

сабра́ць полк у к. — собра́ть полк в кула́к;

бранірава́ны к. — брониро́ванный кула́к;

трыма́ць у ~ку — держа́ть в кулаке́;

свіста́ць у к. — свисте́ть (свиста́ть) в кула́к

кула́к II, -ка́ м., уст. (богатый крестьянин-эксплуататор) кула́к

куламе́са ж., разг.

1. ме́сиво ср.;

2. перен. су́толока, неразбери́ха

кула́н м., зоол. кула́н

кула́цкі кула́ческий, кула́цкий

кула́цтва ср., собир. кула́чество

кула́чка ж., разг. кула́чка; см. кула́к II

кулачкі́: ісці́ на к. разг. идти́ на кулачки́

кулачко́вы тех. кулачко́вый;

к. вал — кулачко́вый вал

кула́чны кула́чный;

~ная бо́йка — кула́чный бой;

~нае пра́ва — кула́чное пра́во

кулачо́к I, -чка́ м.

1. уменьш.-ласк. кулачо́к;

2. тех. кулачо́к, кула́к

кулачо́к II, -чка́ м., уменьш., ирон. кулачо́к; см. кула́к II