кула́к I, -ка м., в разн. знач. кула́к;

сці́снуць ~кі́ — сжать кулаки́;

і́ шасцярні́ — кулаки́ шестерни́;

сабра́ць полк у к. — собра́ть полк в кула́к;

бранірава́ны к. — брониро́ванный кула́к;

трыма́ць у ~ку — держа́ть в кулаке́;

свіста́ць у к. — свисте́ть (свиста́ть) в кула́к

кула́к II, -ка́ м., уст. (богатый крестьянин-эксплуататор) кула́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)