кум
◊ к. каралю́ — кум королю́;
ба́чыў к. со́нца! — э́ко ди́во!
кум
◊ к. каралю́ — кум королю́;
ба́чыў к. со́нца! — э́ко ди́во!
кума́
◊ гало́днай ~ме́ хлеб наўме́ —
кумары́н, -ну
кумаўскі́
кумаўство́
кума́ч, -чу́
ку́мачка
кума́чны кума́чный
кумачо́вы кумачо́вый
куме́каць