куцця́ ж.
1. этн. кутья́;
2. рел. соче́льник м.;
◊ снег на куццю́ — грыбы́ на лета́ — погов. снег в соче́льник — грибы́ ле́том
куць несов., обл., см. кава́ць
куцюр’е́ м., нескл. кутюрье́