арыгіна́л м.
1. оригина́л, по́длинник;
а. карці́ны — оригина́л (по́длинник) карти́ны;
вы́чытаць а. — вы́читать оригина́л;
2. разг. (чудак) оригина́л;
○ ~лу — адпавяда́е (з ~лам зго́дна) с по́длинным ве́рно
арыгіна́лка ж., разг. (чудачка) оригина́лка
арыгіна́льна нареч. оригина́льно
арыгіна́льнасць ж., в разн. знач. оригина́льность
арыгіна́льнічанне ср., разг. оригина́льничанье
арыгіна́льнічаць несов., разг. оригина́льничать
арыгіна́льны
1. оригина́льный, по́длинный;
а. ру́капіс — оригина́льная (по́длинная) ру́копись;
2. разг. оригина́льный; своеобра́зный;
~нае ўспрыма́нне све́ту — оригина́льное (своеобра́зное) восприя́тие ми́ра;
~ная ду́мка — оригина́льная мысль;
а. чалаве́к — оригина́льный челове́к
арыентава́насць ж. ориенти́рованность
арыентава́нне ср. ориенти́рование
арыентава́ны ориенти́рованный