ару́д м., обл. за́кром, сусе́к
ару́даванне ср., разг. ору́дование
ару́даваць несов., разг., в разн. знач. ору́довать; распоряжа́ться, заправля́ть;
а. сяке́рай — ору́довать топоро́м;
а. фа́ктамі — ору́довать фа́ктами;
~дуе як сам зна́е — ору́дует как сам зна́ет
арудзяне́ць сов., геол. орудене́ть