завалачы́ся сов.
1. разг. (с трудом зайти куда-л.) дотащи́ться, добрести́;
2. разг. (зайти далеко) забрести́;
3. в др. знач. заволо́чься;
лагчы́на ~лакла́ся тума́нам — лощи́на заволокла́сь тума́ном
зава́лены
1. в разн. знач. зава́ленный;
2. за́пертый;
3. разг. зава́ленный;
4. зало́женный;
1-4 см. завалі́ць 1-4
завалі́цца сов.
1. (упасть за что-л.) завали́ться;
кні́га ~лі́лася за ша́фу — кни́га завали́лась за шкаф;
2. (обрушиться внутрь) обвали́ться;
3. разг. (упасть) завали́ться;
4. разг. (улечься) завали́ться;
з. спаць — завали́ться спать;
5. обл. завя́знуть;
конь ~лі́ўся па са́мае чэ́рава — ло́шадь завя́зла по са́мое брю́хо;
◊ хоць ~лі́ся — хоть завали́сь
завалі́ць сов.
1. в разн. знач. завали́ть;
з. прахо́д бярве́ннем — завали́ть прохо́д брёвнами;
з. магазі́н тава́рам — завали́ть магази́н това́ром;
з. супрацо́ўнікаў рабо́тай — завали́ть сотру́дников рабо́той;
2. (на засов) запере́ть;
з. дзве́ры — запере́ть дверь;
3. разг. (потерпеть неудачу, не справиться с чем-л.) завали́ть;
з. рабо́ту — завали́ть рабо́ту;
з. экза́мен — завали́ть экза́мен;
4. заложи́ть;
го́рла ~лі́ла — безл. го́рло заложи́ло;
5. разг. (лезвие) загну́ть
зава́лка ж., в разн. знач. зава́лка
завало́даць сов., прям., перен. завладе́ть, овладе́ть;
з. крэ́пасцю — завладе́ть (овладе́ть) кре́постью;
з. ува́гай — завладе́ть (овладе́ть) внима́нием
завало́дваць несов., прям., перен. завладева́ть, овладева́ть; см. завало́даць
завало́чаны
1. зата́щенный; уволо́ченный;
2. вде́тый;
3. заволочённый;
1-3 см. завалачы́
завалту́зіцца сов.
1. завози́ться;
з. каля́ аўтамашы́ны — завози́ться во́зле автомаши́ны;
2. забара́хтаться (в сене, воде и т.п.)
за́валь ж., собир., прост. за́валь