замані́ць сов. замани́ть;
з. драпе́жніка ў па́стку — замани́ть хи́щника в капка́н
заману́цца сов., безл., разг. взду́маться, прийти́ в го́лову; заблагорассу́диться;
што ~не́цца, то́е і ро́біць — что взду́мается (в го́лову придёт), то и де́лает
зама́ньванне ср. зама́нивание; прима́нивание; см. зама́ньваць
зама́ньвацца несов., страд. зама́ниваться; прима́ниваться; см. зама́ньваць
зама́ньваць несов. (заставлять приходить, оказываться где-л.) зама́нивать; прима́нивать; см. замані́ць
за́маразак, -зку м., см. за́маразкі
за́маразкі, -каў (ед. за́маразак, -зку м.) за́морозки, у́тренники
замаракава́ць сов., обл. оби́деться
замарачы́цца сов., разг. (о сознании, разуме) см. замаро́чыцца
замарачы́ць сов., разг., см. замаро́чыць