засяро́дзіць сов. сосредото́чить
засячы́ I сов., в разн. знач. засе́чь;
з. дрэ́ва — засе́чь де́рево;
конь засе́к нагу́ — ло́шадь засекла́ но́гу;
з. курс карабля́ — засе́чь курс корабля́;
◊ з. час — засе́чь вре́мя
засячы́ II сов.
1. (избить до смерти) засе́чь, запоро́ть, захлеста́ть;
2. (убить острым предметом, оружием) заруби́ть
засячы́ся сов. (о лошади) засе́чься;
конь на шпа́ркім хаду́ мо́жа ~чы́ся — ло́шадь на бы́стром ходу́ мо́жет засе́чься
затава́ранасць ж., торг. затова́ренность
затава́раны торг. затова́ренный
затава́рванне ср. затова́ривание
затава́рвацца несов., возвр., страд. затова́риваться
затава́рваць несов. затова́ривать
затава́рыцца сов. затова́риться
затава́рыць сов. затова́рить