навэ́нджваць несов. нака́пчивать
навэ́ндзіць сов. накопти́ть
навява́цца несов., страд. навева́ться; см. навява́ць
навява́ць несов., в разн. знач. навева́ть
навядзе́нне ср., в разн. знач. наведе́ние; водворе́ние;
н. гля́нцу — наведе́ние гля́нца;
н. пара́дку — наведе́ние (водворе́ние) поря́дка; см. наво́дзіць 1
навя́заны
1. в разн. знач. навя́занный;
2. привя́занный, взя́тый на прико́л;
1, 2 см. навяза́ць
навяза́цца сов. (обременить собой) навяза́ться
навяза́ць сов.
1. в разн. знач. навяза́ть;
н. мно́га пальча́так — навяза́ть мно́го перча́ток;
н. вузло́ў — навяза́ть узло́в;
н. ду́мку — навяза́ть мысль;
н. вайну́ — навяза́ть войну́;
2. привяза́ть, взять на прико́л;
н. каня́ на лу́зе — привяза́ть коня́ на лугу́; взять коня́ на прико́л на лугу́
навя́званне ср. навя́зывание; см. навя́зваць
навя́звацца несов.
1. (обременять собой) навя́зываться;
2. страд. навя́зываться, привя́зываться; см. навя́зваць