Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

зако́нна нареч. зако́нно

зако́ннасць ж. зако́нность

зако́ннік м., разг. зако́нник

зако́нніца ж., разг. зако́нница

зако́нны в разн. знач. зако́нный;

з. дакуме́нт — зако́нный докуме́нт;

~ннае абурэ́нне — зако́нное негодова́ние;

з. шлюб — зако́нный брак

зако́нтурны зако́нтурный

зако́нчанасць ж. зако́нченность, око́нченность

зако́нчаны

1. прич. зако́нченный, око́нченный; заключённый; см. зако́нчыць;

2. прил. зако́нченный;

з. маста́к — зако́нченный худо́жник;

~ная ду́мка — зако́нченная мысль;

~нае трыва́ннеграм. соверше́нный вид

зако́нчвацца несов., см. зака́нчвацца

зако́нчваць несов., см. зака́нчваць