нату́ра ж.
1. нату́ра; нрав м., хара́ктер м.;
шыро́кая н. — широ́кая нату́ра;
2. иск. нату́ра;
малява́ць з ~ры — рисова́ть с нату́ры;
3. (платёжное средство) нату́ра;
плаці́ць ~рай — плати́ть нату́рой
натуралізава́ны юр., полит. натурализо́ванный
натуралізава́цца сов. и несов. юр., полит. натурализова́ться
натуралізава́ць сов. и несов. юр., полит. натурализова́ть
натураліза́цыя ж., юр., полит. натурализа́ция
натуралі́зм, -му м., лит., иск. натурали́зм
натуралі́ст м., в разн. знач. натурали́ст;
ста́нцыя ю́ных ~таў — ста́нция ю́ных натурали́стов;
маста́к-н. — худо́жник-натурали́ст
натуралі́стка ж. натурали́стка
натуралісты́чна нареч. натуралисти́чески
натуралісты́чнасць ж. натуралисти́чность