напужа́цца сов. напуга́ться
напу́льснік м. напу́льсник
на́пуск, -ку м., в разн. знач. на́пуск
напуска́нне ср. напуска́ние
напуска́цца несов., страд. напуска́ться; припуска́ться; см. напуска́ць I
напуска́ць I несов.
1. в разн. знач. напуска́ть; см. напусці́ць 1;
2. (прибавлять в размерах) припуска́ть
напуска́ць II сов. напусти́ть;
~ка́ў абы́-каго́ — напусти́л кого́ попа́ло
напускны́
1. с на́пуском;
~на́я ко́фта — ко́фта с на́пуском;
2. напускно́й;
~на́я весяло́сць — напускна́я весёлость
напусці́ць сов.
1. в разн. знач. напусти́ть;
н. ды́му — напусти́ть ды́му;
н. мух — напусти́ть мух;
н. суро́васць — напусти́ть суро́вость;
2. (прибавить в размерах) припусти́ть;
н. на швы — припусти́ть на швы