замілава́на нареч. умилённо
замілава́насць ж. умилённость
замілава́нне ср. умиле́ние;
глядзе́ць з ~ннем — смотре́ть с умиле́нием
замілава́цца сов. умили́ться
замілава́ць сов. умили́ть
заміло́ўваць несов. умиля́ть
замільгаце́ць сов., см. замільга́ць
замільга́ць сов.
1. замелька́ть; (о чём-л. цветном — ещё) запестре́ть;
~га́лі це́ні — замелька́ли те́ни;
пе́рад вачы́ма ~га́лі кве́ткі — пе́ред глаза́ми замелька́ли (запестре́ли) цветы́;
2. (о свете) замерца́ть, замелька́ть
заміна́ць I несов., разг. замина́ть; см. замя́ць
заміна́ць II несов., разг. меша́ть, затрудня́ть, быть поме́хой (обу́зой)