зала́джваць несов. заде́лывать; см. зала́дзіць 1
зала́дзіць сов.
1. заде́лать;
з. дзі́рку ў пло́це — заде́лать ды́рку в забо́ре;
2. разг. зала́дить;
з. адно́ і то́е ж — зала́дить одно́ и то же;
~дзілі дажджы́ — зала́дили дожди́
зала́дка ж. заде́лка; см. зала́дзіць 1
залажы́цца сов.
1. заключи́ть пари́; поспо́рить;
2. взя́ться (дру́жно);
мы як ~жы́ліся, дык да ве́чара і зрабі́лі — мы как взя́лись (дру́жно), так к ве́черу и сде́лали
залажы́ць сов.
1. в разн. знач. заложи́ть;
з. ру́кі за спі́ну — заложи́ть ру́ки за́ спину;
з. мі́ну — заложи́ть ми́ну;
з. ша́фу кні́гамі — заложи́ть шкаф кни́гами;
з. дом — заложи́ть дом;
з. пярсцёнак — заложи́ть кольцо́;
2. порт. забра́ть;
з. шво — забра́ть шов;
з. за каўне́р — (га́льштук) заложи́ть за га́лстук;
з. асно́вы — заложи́ть осно́вы
залажэ́нне ср., стр. заложе́ние
залазава́нне ср., вет., разг. мыт м.
залазава́ць несов., вет., разг. боле́ть мы́том
зала́зіць I несов., в разн. знач. залеза́ть; см. зале́зці
зала́зіць II несов., разг. (начать лазить) зала́зить;
не́хта ~зіў па да́ху — кто́-то зала́зил по кры́ше
залакірава́ны залакиро́ванный