заку́рка ж., разг., в разн. знач. заку́рка
закурлы́каць сов. закурлы́кать;
~калі жураўлі́ — закурлы́кали журавли́
закурня́ўкаць сов., обл. замяу́кать
закуро́дыміцца сов. закопти́ться;
сце́ны ~міліся — сте́ны закопти́лись
закуро́дыміць сов. закопти́ть;
з. шкло — закопти́ть стекло́;
з. сцяну́ — закопти́ть сте́ну
закуро́дымлены
1. прич. закопчённый; см. закуро́дыміць;
2. прил. закопчённый, закопте́лый
закуро́дымлівацца несов., возвр., страд. зака́пчиваться; см. закуро́дыміцца, закуро́дымліваць
закуро́дымліваць несов. зака́пчивать; см. закуро́дыміць
закуры́цца сов.
1. закури́ться;
цыгарэ́та ~ры́лася — сигаре́та закури́лась;
2. (покрыться копотью) закопти́ться
закуры́ць сов.
1. (папиросу, трубку) закури́ть;
з. цыгарэ́ту — закури́ть сигаре́ту;
2. (покрыть копотью) закури́ть, закопти́ть