Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ПрадмоваСкарачэнні

нала́дчык м. нала́дчик

нала́дчыца ж. нала́дчица

налажы́цца сов., разг. наловчи́ться, навы́кнуть;

ён налажы́ўся кірава́ць тра́ктарам — он наловчи́лся управля́ть тра́ктором

налажы́ць сов.

1. в разн. знач. наложи́ть;

н. зве́рху пліту́ — наложи́ть све́рху плиту́;

н. ка́льку на чарцёж — наложи́ть ка́льку на чертёж;

н. павя́зку — наложи́ть повя́зку;

н. гіпс — наложи́ть гипс;

2. (што, на каго) наложи́ть;

н. спагна́нне — наложи́ть взыска́ние;

галаво́й н. — пропа́сть, поги́бнуть;

н. на сябе́ ру́кі — наложи́ть на себя́ ру́ки;

н. (свой) адбі́так — (на каго, што) наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что); наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что);

н. ла́пу — наложи́ть ла́пу;

н. руку́ — (на што) наложи́ть ру́ку (на что)

нала́зіцца сов., разг. нала́зиться

нала́зіць несов.

1. в разн. знач. налеза́ть; см. нале́зці 1;

2. разг. (надвигаясь, нажимать) напира́ть;

не ~зь! — не напира́й!

налакірава́ны налакиро́ванный

налакірава́ць сов. налакирова́ть

налакіро́ваны, см. налакірава́ны

налакіро́ўваць несов. налакиро́вывать