налажы́ць
1.
2. (што, на каго) наложи́ть;
◊ галаво́й н. — пропа́сть, поги́бнуть;
н. на сябе́ ру́кі — наложи́ть на себя́ ру́ки;
н. (свой) адбі́так — (на каго, што) наложи́ть (свою́) печа́ть (на кого, что); наложи́ть (свой) отпеча́ток (на кого, что);
н. ла́пу — наложи́ть ла́пу;
н. руку́ — (на што) наложи́ть ру́ку (на что)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)