накіпе́ць сов., прям., перен. накипе́ть;
у ча́йніку мно́га ~пе́ла — в ча́йнике мно́го накипе́ло;
сказа́ць усё, што на сэ́рцы ~пе́ла — сказа́ть всё, что на се́рдце накипе́ло
накіпяці́ць сов. накипяти́ть
накірава́насць ж.
1. напра́вленность;
2. устремлённость;
н. у бу́дучыню — устремлённость в бу́дущее
накірава́нне ср.
1. направле́ние;
2. наставле́ние;
3. направле́ние; обраще́ние;
1-3 см. накірава́ць;
4. (документ) направле́ние
накірава́ны
1. в разн. знач. напра́вленный;
2. наста́вленный;
3. напра́вленный, устремлённый, обращённый;
1-3 см. накірава́ць
накірава́цца сов.
1. напра́виться; после́довать;
н. на куро́рт — напра́виться на куро́рт;
я ~ва́ўся за ім — я напра́вился (после́довал) за ним;
2. устреми́ться, обрати́ться;
ко́нніца ~ва́лася на во́рага — ко́нница устреми́лась на врага́;
усе́ по́зіркі ~ва́ліся на яго́ — все взо́ры устреми́лись (обрати́лись) к нему́;
3. напра́виться, уйти́, удали́ться;
н. ў свой пако́й — напра́виться (уйти́, удали́ться) в свою́ ко́мнату
накірава́ць сов.
1. в разн. знач. напра́вить;
н. ка́тэр да бе́рага — напра́вить ка́тер к бе́регу;
н. да дырэ́ктара — напра́вить к дире́ктору;
н. на рабо́ту — напра́вить на рабо́ту;
н. збро́ю на во́рага — напра́вить ору́жие на врага́;
2. (научить) наста́вить;
н. на пра́вільны шлях — наста́вить на ве́рный путь;
3. напра́вить, устреми́ть; обрати́ть;
н. та́нкі на во́рага — напра́вить (устреми́ть) та́нки на врага́;
н. по́зірк — напра́вить (устреми́ть, обрати́ть) взор
накіро́ўванне ср. направле́ние; см. накіро́ўваць 1