накірава́цца сов.

1. напра́виться; после́довать;

н. на куро́рт — напра́виться на куро́рт;

я ~ва́ўся за ім — я напра́вился (после́довал) за ним;

2. устреми́ться, обрати́ться;

ко́нніца ~ва́лася на во́рага — ко́нница устреми́лась на врага́;

усе́ по́зіркі ~ва́ліся на яго́ — все взо́ры устреми́лись (обрати́лись) к нему́;

3. напра́виться, уйти́, удали́ться;

н. ў свой пако́й — напра́виться (уйти́, удали́ться) в свою́ ко́мнату

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)