закантрактава́ць сов. законтрактова́ть
закантракто́ўвацца несов., возвр., страд. законтракто́вываться
закантракто́ўваць несов. законтракто́вывать
закану́рак, -рка м., разг. конура́ ж.; заку́т, заку́та ж.
заканфу́зіцца сов. законфу́зиться
зака́нчвацца несов.
1. зака́нчиваться, ока́нчиваться; см. зако́нчыцца;
2. страд. зака́нчиваться, ока́нчиваться; заключа́ться; см. зака́нчваць
зака́нчваць несов. зака́нчивать, ока́нчивать; (завершать) заключа́ть; см. зако́нчыць
заканчэ́нне ср.
1. оконча́ние; (завершение) заключе́ние;
з. шко́лы — оконча́ние шко́лы;
з. бу́дзе — оконча́ние сле́дует;
на з. — в заключе́ние;
2. офиц. истече́ние;
пасля́ ~ння тэ́рміну — по истече́нии сро́ка
зака́нькаць сов., разг. закля́нчить, запроси́ть, нача́ть кля́нчить (проси́ть)
закапа́ны зары́тый, зако́панный; см. закапа́ць 1;
◊ вось дзе саба́ка з. — вот где соба́ка зары́та