задратава́ць сов. (задеть подковой копыто другой ноги — о лошади) засе́чь (но́гу)
задрато́ўванне ср. засека́ние; см. задрато́ўваць
задрато́ўвацца несов. засека́ться; см. задратава́цца
задрато́ўваць несов. (задевать подковой копыто другой ноги — о лошади) засека́ть (но́гу)
задра́цца сов., в разн. знач. задра́ться; (подняться кверху — ещё) вздёрнуться
задра́ць сов., в разн. знач. задра́ть; (поднять кверху — ещё) вздёрнуть;
з. галаву́ — задра́ть (вздёрнуть) го́лову;
з. кашу́лю — задра́ть (вздёрнуть) руба́ху;
з. ску́рку на па́льцы — задра́ть ко́жицу на па́льце;
каршу́н задра́ў ку́рыцу — ко́ршун задра́л ку́рицу;
◊ з. но́гі — а) отда́ть бо́гу ду́шу; б) бря́кнуться;
з. нос — задра́ть нос
за́друга ж., ист. за́друга
задрыгаце́ць сов., разг., см. задрыжа́ць 1
задры́гаць сов., разг. задры́гать
задрыжа́ць и задрыжэ́ць сов.
1. задрожа́ть; вздро́гнуть; содрогну́ться;
2. (от волнения) задрожа́ть; (начать трепетать — ещё) затрепета́ть;
з. ад стра́ху — задрожа́ть (затрепета́ть) от стра́ха;
~жа́ў го́лас — задрожа́л го́лос;
◊ рука́ не ~жы́ць — рука́ не дро́гнет