top
I [tɑ:p]
1.
n.
1) верхаві́на f. (гары́), вярша́ліна f. (дрэ́ва)
2) верх -у m.
the top of the table — верх стала́
3) найвышэ́йшае або́ пе́ршае ме́сца
to be at the top of the class — быць найле́пшым ву́чнем у кля́се
4) на́крыўка f., ве́ка, ве́чка n. (гаршка́)
5) верх -у m. (аўтамабі́ля)
6) маку́шка f.
7) ве́рхняя ча́стка адзе́ньня (блю́зка, швэ́дар)
2.
adj.
1) ве́рхні
the top shelf — ве́рхняя палі́ца
2) найбо́льшы
at top speed — з найбо́льшай ху́ткасьцю
top price — найвышэ́йшая цана́
3.
v.t.
1) накрыва́ць ве́чкам
2) дасяга́ць ве́рху, зэні́ту
They topped the mountain — Яны́ зайшлі на са́мы ве́рх гары́
3) перавыша́ць, быць найле́пшым
•
- at the top of one’s voice
- from top to toe
- on top of everything else
- over the top
- top off
- blow one’s top
II [tɑ:p]
n.
ваўчо́к -ка́ m. (ца́цка)
top dog
кіраўні́к, вялі́кая шы́шка
top drawer
informal вярхі́ грама́дзтва, сьмята́нка f.
topic
[ˈtɑ:pɪk]
n.
1) прадме́т -у m. (разважа́ньняў, гу́таркі)
2) тэ́ма f.
topless
[ˈtɑ:pləs]
adj.
1) без вярху́шкі
2) напоўго́лая, з го́лымі грудзьмі́